I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 197-198 [= LPGP 288]); Barbieri (1999: 94); Cohen (2003: 274); Littera (2016: I, 312-313).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 147-148); Braga (1878: 74); Machado & Machado (1953: IV, 106-107).
1 d’aqui] d*qi V 3 quand’] q̃ȝd V 4 farei-lh’] fareihh B : farealh V 7 Quand’] < >uād B 8 por én] rorem BV 9 e jurar] eiui ar V 10 e eu] (e) / Eu B 14 om. V 15 ante] aūt B 16 quand’eu] ꝙ̄teu V; tod’a] coda B
16 quand’] quant’ Nunes, Barbieri, Cohen
(I) Porque se foi de aquí meu amigo contra a miña vontade e non mo fixo saber, cando el viñer para falar comigo, asañareime con el e fareille entender que para outra vez de modo ningún se vaia de aquí sen o meu consentimento.
(II) Cando el viñer e me vir sañuda, sei que estará moi coitado por iso, e xurarame e quererame mentir, e eu direille entón con desdén que para outra vez de modo ningún se vaia de aquí sen o meu consentimento.
(III) E nunca meu amigo me desobedecerá nin sairá do meu poder, e, se se el for, antes me xurará, cando e como eu quixer, que para outra vez de modo ningún se vaia de aquí sen o meu consentimento.
Esquema métrico: 9’a 10b 9’a 10b 10C 10C (I [= RM 99:39]) + 10a 10b 10a 10b 10C 10C (II-III [= RM 99:10)
Encontros vocálicos: 2 mandado‿e, mi͜-o; 5 va·ia; 9 -mi͜-á; 11 va·ia; 15 se‿el; 17 va·ia
As formas xerais no presente de subxuntivo do verbo ir son vaa (323.3, 1324.5, 10 e 15, 1344.30, 1347.23, 1618.27, 1622.4), vaades (470.4 e 9, 644.9), vaan 919.7, 1410.5); endebén, no primeiro verso do refrán rexístrase a variante vaia (tamén en 1574.r1 e 25), a que se debe sumar a forma vaiamos, presente nunha cantiga de amigo de Torneol (1314.1 e 4). Os datos fornecidos polo Corpus do Galego-Portugués Antigo confirma o carácter minoritario da evolución con -i- antihiático a partir do hiato vaa- (Ferreiro 1999 [1995]: §135a, §210b).
Nótese como que cumpre diferente función nos sucesivos refráns, pois é completivo nas estrofas I e III e ten valor consecutivo-final na estrofa III, cunha variación funcional que encontramos en máis cantigas. Cfr. nota a 27.4.
É relativamente frecuente a omisión da copulativa inicial de estrofa (e de fiinda ou de verso) nos manuscritos, que permite en moitos casos restaurar a isometría versal (casos similares documéntanse en 106.8, 151.7, 157.7, 163.11, 261.13, 293.8, 294.7 e 13, 332.7, 408.7, 447.7, 448.8, 490.19, 586.11 etc.). De todos os xeitos, tanto B como V presentan unha lacuna no espazo que ocuparía a copulativa, delatando algún problema no modelo.
A opción editorial de todos os anteriores editores en prol de quanto, a lección do Cancioneiro da Vaticana, é tamén posíbel.
Nous utilisons des cookies de tiers à des fins analytiques pour pouvoir connaître les habitudes de navigation (par exemple, les pages visitées). N'oubliez pas que si vous acceptez les cookies de tiers, vous devrez les exclure des options de votre navigateur ou du système proposé par des tiers.
Cliquez sur le bouton correspondant pour accepter ou rejeter les cookies :