806 [= RM 114,25]

Ũa don’á que eu quero gran ben

Paai Gomez Charinho

Notas

Texto

• *

  Esta composición é unha cantiga ateúda, con ligazón sintáctico-discursiva entre todas as súas estrofas, incluída na relación de cantigas ateúdas confeccionada por Gonçalves (2016 [1993]: 269-270).

• 1

  A diferenza de todos os editores precedentes, coidamos máis acaída a segmentación da forma verbal á en dona, de xeito que se elimina calquera tipo de incoherencia sintáctica (anacoluto), ao tempo que permite, por medio da puntuación, marcar ben os períodos da estrofa.

• 6

  Nótese a variación ma / mi-a en B e V, respectivamente, que permite optar por unha ou outra variante, por máis que atribuamos prioridade á lección de B, tal como acontece en diversas pasaxes ao longo dos canconeiros (624.5, 1032.10, 1230.15, ou 1450.16 –artigo–). Cfr. 239.18 ou 984.14, con lección mi-o e mi-a en A vs. B.

• 8

  Aínda que en Charinho aparecen habitualmente as formas sõo (413.4 e 8, 809.8, 1636.22) e soo (407.24) como P1 de presente de seer, preferimos restaurar a isometría cunha copulativa inicial que ten a vantaxe, sobre outras opcións, de manter a tonicidade na cuarta sílaba do verso. Repárase na manutención da hipometría en Monteagudo e, sobre todo, na intervención que Nunes realiza sobre a lección manuscrita, que considera insuficiente: morto son, sse çedo [mi] non valer.

• 14

  A frecuente frase formularia por non mentir, que permite a interpolación de diversos elementos (vos, eu etc.), equivale a outras expresións de certeza, como per bõa fe, de pran etc. Neste caso presenta a forma por vos non mentir, que non volve aparecer no corpus.

• 16

  Considerando a posibilidade de contaxe bisilábica de mais (Ferreiro 2016c), son desnecesarias as diversas emendas dos editores neste verso, todas inducidas polo aparente problema de hipometría.