[last revised: 25/11/2024]Print

907 [= RM 143,11]
Pero mia senhor nulha ren
Roi Fernandiz de Santiago

Pero mia senhor nulha ren
non mi á de fazer senon mal,
nen eu dela non atend’al,
tan muito parec’ela ben
que o seu mui bon parecer
mi-a faz à força ben querer.
De punhar de lhi nunca [ja]
querer algũa vez mi praz,
e de tod’esto al xi mi faz,
pois [que] tan bon parecer á
que o seu mui [bon parecer
mi-a faz à força ben querer].
De ja sempr’esta dona amar
per min non se pode partir,
ca Deus, que m[e] quis destroir,
tan bon parecer lhi foi dar
que o seu [mui bon parecer
mi-a faz à força ben querer],
e faz-mi que non ei poder
que lho non aja de querer.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20

Manuscripts

B 906, V 492

Editions

I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 320-321 [= LPGP 898-899]); Arias Freixedo (2010: IX); Littera (2016: II, 442-443).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 180); Braga (1878: 94); Machado & Machado (1953: IV, 257-258).

Manuscript variants

6 à] o V   8 algũa] alguna B   9 mi] nuj B   14 min] q̅ V   15 que m[e]] quen B : quē V

Editorial variants

10 pois [que] tan bon parecer á] pois tan bon parecer [ela] á Nunes   14 per] por Nunes   20 lho] lhi Nunes, Littera

Paraphrase

(I) Aínda que a miña señora nada me ha de facer senón mal, nin eu dela espero outra cousa, é tanta a súa beleza que a súa fermosura á forza me fai querela.

(II) Algunha vez gústame tentar non querela nunca máis, mais o resultado é moi diferente ao desexado, pois é tal a súa beleza que a súa fermosura á forza me fai querela.

(III) Amar por sempre esta dona é algo que eu non podo deixar de facer, pois Deus, que me quixo destruír, deulle unha beleza tal, que a súa fermosura á forza me fai querela (1) e fai que eu non teña poder para deixar de querela.

Metrics

Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8C 8C (= RM 160:379) + 8c 8c

Encontros vocálicos: 2 mi‿á; 6 mi͜-a; 9 esto‿al; 12 mi͜-a; 13 dona‿amar; 18 mi͜-a

Notes

Text
  • 7

    A falta de unha sílaba métrica e da palabra rimante, xunto co sentido da pasaxe, xustifican a reintegración do adverbio ja.

  • 8

    A presenza de -n- na forma manuscrita <alguna> en B é simple indicación gráfica da nasalidade fonolóxica de /ũ/, o mesmo que noutras voces que se rexistran, en especial, nos apógrafos italianos (case sempre con unha das documentacións correcta) en <bona> bõa e, esporadicamente, en <poner> põer, <(h)una> ũa, <capaton es> çapatões, <certano> certão, <dona> dõa, <lontano> loução, <lunar> lũar, <mano> mão, <pardonar> perdõar, <poner> põer, <uano> vão, <ueno> vẽo, <uilano> vilão. Sobre estas grafías e as formas do tipo irmana, véxase Ferreiro 2008b.

  • 15

    Interpretamos a lección dos manuscritos (<quen> B, <quē> V) como unha lección defectuosa de que me, tal como acontece noutras pasaxes do corpus (véxanse outros casos en 56.25, 367.14).

  • 20

    A emenda de lho para lhi (Nunes, Littera) é desnecesaria, pois o pronome o refírese ao mui bon parecer da senhor.

Search
    No results

    This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
    Click below to accept or to edit your cookie settings.

    SettingsAccept