1270 [= RM 86,4]

Disseron-m’agora do meu namorado

Lopo

Notes

Text

• *

  Esta cantiga presenta unha evidente relación intertextual coa cantiga UC 1271, do mesmo autor: alén de trataren o mesmo motivo, a segunda estrofa repítese de forma case literal nas dúas cantigas. A proximidade formal e conceptual, así como o feito de seren contiguas nos manuscritos, apuntan a unha composición moi próxima no tempo. Mesmo se podería conxecturar que foron concibidas para formaren unha unidade literaria: na primeira a moza pregúntase sorprendida por cal sería a causa da saña e da partida do amigo, e na segunda a moza confésalle á nai o ocorrido deixando entrever que ela non sospeitaba un desenlace tal.

• 4

  San Leuter alude, con certeza, ao padroeiro dunha romaría dedicada a este santo. Non existe localización concreta para a romaría glosada por Lopo, mais, entre as diversas capelas e ermidas en Galiza con esta advocación, quizais se estea a referir ao santuario de Santo Eleuterio, en Tameiga (concello de Mos, Pontevedra) (Souto Cabo 2018: 94-95).

• 4-5

  O corpo desta estrofa coincide case literalmente cos versos correspondentes da estrofa II de UC 1271, tamén de Lopo. É por isto que non semella dubidosa a expunción muito no primeiro verso (ausente en 1271.5), embora manteñamos a lección manuscrita no segundo, que presenta porque en face de pero na seguinte cantiga.

• 7

  Foi é a forma xeral de P3 de pretérito de seer (e de ir), mais tamén aparece como forma de P1, tal como acontece neste verso : a pesar de que en xeral se estabelece unha oposición P1 / P3, fui (< fŭī) / foi (< fŭĭt), pola acción metafónica de -ī final nalgúns pretéritos fortes (cfr. tamén fiz vs. fez, sive vs. seve, tive vs. teve etc.), foi pode ser tamén resultado de P1, o mesmo que fui aparece esporadicamente como forma de P3 (sen efecto metafónico, por tanto, ou con xeneralización analóxica de unha ou outra persoa).