850 [= RM 8,1]
Ai mia senhor, quer’eu provar

Ai mia senhor, quer’eu provar
se poderei sen vós viver
e veerei se ei poder
d’algũa vez sen vós morar,
pero sei o que mi averra,
ca mil vezes o provei ja
e nunca o pud’acabar.
Pero quero-o começar
e forçar i meu conhocer;
e sei de como á seer
e ca vos ei pois a rogar,
e quan pouco mi durará
mia sanha e quan ben mi sera
se vos posso desensanhar
escontra , que vos pesar
nunca fiz nen cuid’a fazer;
mais sei-vos tan gran ben querer
que vos faz contra queixar;
e, pois mi Deus poder non
que vos desame, assi m’ei ja
vosc’a perder por vos amar.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 

Manuscritos


B 854, V 440

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 262-263 [= LPGP 98]); Negri (2012: 98); Littera (2016: I, 63-64).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 164); Braga (1878: 83); Machado & Machado (1953: IV, 180-181); Montero Santalha (2004).
III. Antoloxías: Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 20).

Variantes manuscritas


5 averra] aueira B   7 pud’] und V   8 começar] comezar V   9 forçar] forzar V   14 desensanhar] dessenssanhar V

Variantes editoriais


13 sanha e] sanh(a) e Nunes : sanh’e Littera

Paráfrase


(I) Ai miña señora, eu quero probar a ver se poderei vivir sen vós e verei se teño o poder de morar sen vós algunha vez, embora saiba o que me pasará, pois mil veces o probei xa e nunca o puiden conseguir.

(II) Pero quero intentalo e levar ao extremo así a miña capacidade de coñecemento; e, canto a min, sei como vai ser e que despois vos hei de rogar, e o pouco que me ha durar a miña saña e o moi ben que me sentará se vos podo desasañar (III) contra min, pois nunca vos fixen pesar nin volo penso facer; mais seivos ter un amor tan grande que vos fai queixar contra min; e xa que Deus non me dá poder para vos desamar, así me hei de pór a mal convosco por amarvos.

Métrica


Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8c 8c 8a (= RM 161:233)

Encontros vocálicos: 3 ve·e·rei; 5 miaverra; 10 comoá; 13 sanhae; 20 desame,assi

Notas


Texto
  • *

    Esta composición, con ligazón sintáctico-discursiva entre as estrofas a partir da primeira, unida adversativamente á segunda, mostra un certo carácter de cantiga ateúda, xa que a ligazón adversativa ben podería xustificar unha puntuación sen ruptura estrófica final. Cfr. notas ás cantiga 55 e 74.

  • 7

    Neste verso, acabar presenta unha acepción moi próxima a ‘conseguir’.

  • 14

    A forma desensanhar é creación romance a partir de assanhar (de sanha, procendente do lat. insanĭam), certamente variante única no corpus trobadoresco e talvez inexistente na lingua medieval, que utiliza desassanhar (923.13, 1135.4, 1271.4).

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar