I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 373); Barbieri (1980: 45 [= LPGP 916]); Littera (2016: II, 469).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 124-125); Carter (2007 [1941]: 112); Machado & Machado (1950: II, 99-100); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 301).
4 me faz muito] mj faz nmyto B 6 visse u sei] uisseo sey B 8 fara] faza B 13 vej’a] ueya B 15 non] no A; lle] lhi B 16 ousasse] ousa B
4 me] mi Barbieri 14 que a] qu’é a Michaëlis, Barbieri : que a Littera 15 om’é e] om(e) e Michaëlis : home e Barbieri : hom’e Littera; non] no[n] Michaëlis; lle] lhi Barbieri
(I) Hai xa tanto tempo que non vin a miña señora, e estiven tan coitado porque non a vin, que de min sei ben unha cousa: aínda que me fai moito mal o seu amor, perdería a maior coita de cantas agora teño se a vise onde eu sei.
(II) Aínda que ela nunca me fixo ben nin mo fará mentres eu viva, teño tan gran vontade de a ver que, se a vise, sei eu unha cousa: perdería a maior coita de cantas agora teño se a vise onde eu sei.
(III) E vexo a moitos razoar aquí que a coita máis difícil de sufrir é vela e non lle dicir nada; mais, aínda que eu non me atrevese a falarlle, perdería a maior coita de cantas agora teño se a vise onde eu sei.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:228)
Encontros vocálicos: 8 mi-‿o; 15 -la‿om(e)
A interpretación do final do verso responde literalmente, mesmo na distribución espacial, á lección de A (<uisse u sei>). Mais a lección achegada por B (<uisseo sey>) suxire unha diferente interpretación coa consideración dunha frase aseverativa; deste xeito, seguindo A, ficaría unha frase formularia eu sei, que tamén se atesta en 1595.21:
a maior coita de quantas oj’ei
perderia se a viss’, eu sei.
Coa lección de B, a frase sería e o sei (véxase nota a 212.14):
a maior coita de quantas oj’ei
perderia se a viss’, e o sei.
Tanto en Michaëlis como en Barbieri aparece unha moi anómala crase qu’é porque procuraron na conxunción o verbo principal do verso:
E vej’ a muitos aqui razõar
qu’ é a mais grave coita de soffrer
veê’-la om(e) e ren no[n] lhe dizer.
Porén, tendo en conta a imposibilidade de crase da partícula que, convén unha diferente interpretación sintáctica do período para evitar tal crase e manter a coherencia métrica (sinalefa -la‿om’é e acento fixo na cuarta sílaba), sintáctica e semántica, de modo que ome (v. 15) ofrece esa posibilidade para unha interpretación acorde cos principios trobadorescos (véxase Ferreiro 2009).
Finalmente, en Littera é modificada a lección manuscrita coa mudanza a > é no v. 14 para facer cadrar o texto sen ningún tipo de crase: que é máis grave coita de sofrer / vee-la home....
A secuencia mais pero ten de ser segmentada sintacticamente, de modo que funcionen por separado as dúas conxuncións. Por outra banda, nótese como a lección de B ofrece novamente a perífrase ousar + a + infinitivo (véxase nota a 95.16), ao tempo que sería necesaria a contaxe bisilábica de mais (véxase nota a 12.8).
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.