I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 492-493); Cunha (1999 [1945]: 127-128); Monteagudo (1984: 343-344 [= LPGP 721-722]); Littera (2016: II, 221-222).
II. Outras edicións: Cotarelo Valledor (1934: 199-200); Carter (2007 [1941]: 146-147); Machado & Machado (1960: VII, 43-44); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 411).
2 vos] uos A 6 vos] uus A; vos] uus A 12 quer’a] q̄er(o) a A 14 vos vi, e] uos ui (s) ꞇ A 16 e dizen] {ꞇ} dizen A 17 fill’i] fill(o) y A 18 vos] uus A 24 oj’eu ei] og eu (ui) \ey/ A 15 sofr’, e] soffr(o) e A
2 vos] vus Michaëlis 6 vos] vus Michaëlis : uus Monteagudo; vos] vus Michaëlis : uus Monteagudo 7 en] om. Monteagudo 8 mort’] morte Monteagudo, Littera 10 mansedume e] mansedum(e) e Michaëlis : mansedum’e Cunha 14 vos] vus Michaëlis; e] om. Monteagudo 15 todo] tod'o Littera 16-17 mal sennor / desejando] mal, senhor, / desejando Michaëlis, Cunha, Littera 18 vos] vus Michaëlis : uus Monteagudo 19 vos] vus Michaëlis : uus Monteagudo 20 vos] vus Michaëlis 21 desejarei] desejar ei Michaëlis 24 com’oj’] com(o) og’ Michaëlis 31 coidando] coidand(o) Michaëlis : coydand’ Cunha; vos] vus Michaëlis
(I) Señora fermosa, xa que Deus non quere nin a miña ventura que eu vos poida ver, convenme de hoxe en diante sufrir todas as coitas que sufrir poida por vós; e quero xa sempre pensar en como vos vin e tal cal desexarvos todos os días que eu viva, (II) e así me veña a morte cando me viñer, porque eu non teño desexo de perder nada da mansedume e da beleza e da bondade que hai en vós, se eu obrase ben; mais quero rogar a Deus que me deixe pasar así o tempo da miña vida, desexándovos tal cal vos vin, e sufrir, (III) porque todo o meu ben está no desexo; e din outros que sofren mal desexando unha señora, mais eu sinto gozo niso, porque vos desexo tal cal vos vin, e por iso vivo, porque sempre penso en tal cal vos vin, e tal vos desexei desde ese momento e desexarei mentres eu estiver vivo, (IV) porque sen desexos nunca eu vin quen puidese ter tan verdadeiro amor como o que eu hoxe teño nin que sufrise do que eu sufro, e isto me mantén: os grandes desexos que teño; e así quero vivir, e que sexa de min o que for, porque eu considero isto como mellor: (1) desexar sempre, porque, desde que non vos vin, non vivira nada do que vivín, señora, senón pensando en cal vos vin.
Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10b + 10c 10c 10b (= RM 163:8)
Encontros vocálicos: 10 mansedume‿e; 31 coidando‿en
Esta cantiga tamén é considerada anónima.
Non é cantiga ateúda en Michaëlis, Cunha e Littera; en Monteagudo, unicamente aparecen ligadas as dúas primeiras estrofas. Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición véxase nota á cantiga 15.
Neste verso rexístrase a estrutura verbal conviir + a + infinitivo, en liña coa necesaria presenza do nexo preposicional (a ou de) cando a forma conxugada de conviir vai seguida de infinitivo, de xeito que só está ausente o nexo cando o infinitivo vai anteposto: pois m’escolher conven (377.19), perfiar me conven! (1337.21), colher non conven (1679.8). Véxase Glosario, s.v. conviir.
Por outra banda, a forma oje-mais (só en 411.3, 436.18; des oje-mais en 225.1 e 8 e 420.5 e 436.1) constitúe a adaptación galego-portuguesa do frecuente provenzalismo oimais ‘de aquí en diante’.
A secuencia <s-l> (e <r-l>) en que está implicada a forma arcaica lo(s) ~ la(s) do pronome identificador (artigo ou pronome) no encontro con todos e con outros vocábulos acabados en -s (ou -r) debe ser lida como [l], independentemente de que a grafía presente a forma máis antiga (véxase tamén nota a 83.21 e 139.2) (cfr. todo-los no v. 7). No corpus trobadoresco profano, o pronome identificador sofre asimilación fonética xeral con diversos elementos lingüísticos (pronomes, adverbios, conxuncións, e con algúns nomes e/ou participios), especialmente con mais e pois. Cfr. nota a 5.10.
O hipérbato pode xerar dúbidas sobre o carácter de mal, que neste caso consideramos substantivo e non adxectivo en posición proclícita (enténdase: «e dizen outros que an mal desejando sennor»), e que foi interpretado de modo diverso en Michaëlis e Cunha.
Non é necesario deglutinar desejarei, pois non se trata da perífrase aver + infinitivo.
Só en Joan Garcia de Guilhade, xunto con Charinho, aparece o cualificativo verdadeiro para amor:
Ja x’ora el das chagas morreria
se non foss’o grand’amor verdadeiro (757.8);
Indirectamente, tamén en Joan Baveca:
ca, se elas soubessen os que an
ben verdadeiramente grand’amor,
d’alguen se doeria sa senhor (1110.23).
O pronome vós, como as restantes formas pronominais tónicas oblicuas (mí ~ min, ti, nós, vós, el ~ ela), pode aparecer como complemento directo sen preposición, como forma libre, con algunha frecuencia na lingua trobadoresca.
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies:
Anterior
