I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 272-273 [= LPGP 929-930]); Lorenzo Gradín & Marcenaro (2010: 144-145); Littera (2016: II, 483).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 108); Carter (2007 [1941]: 81); Marques Braga (1945: 255-256); Machado & Machado (1950: II, 25-26); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 240).
1 coidando en meu coraçon] cuydado de nūcha tençō B 3 ousaria] ouiaria B 4 ben que ll’eu quero, e] grā ben quelheu quere B 5 ll’ousarei end’eu dizer] lhousaria a dizer B 6 vee-la-ei pouco, e irei én] ueela muj poucj e hirmey en B 7 no] (e)no A 9 mi an] mīa A : mħa B 10 lle] lhi B 13 prove] prouue B 15 guaresc’] guaresco B 16 coidando] cuydando B 17 lle] lhi B 20 morrerei] moirerey B 22 Eu e non outre, porque me] E uẽo outre por quem mio A : Eu enõ out’m pᵉ que mho B 23 seu, e moir’] sen e moiro B; assi] a si A : se B; me] mj B
1 coidando] cuidando Littera 4 o ben que ll’eu quero] o gram bem que lh’eu quer’ Littera 13 prove] prol m’é Littera 16 coidando] cuidando Littera 20 quen] qu’én Michaëlis 21 sofreu] soffr’eu Michaëlis 22 Eu e non outre, por quen mi] E vẽo outre, por quen me Michaëlis, Eu e non outre, porque me Lorenzo Gradín & Marcenaro, Eu e nom outrem, porque me Littera
(I) Sempre ando pensando para min como eu iría ver a miña señora e como me atrevería a dicirlle o ben que lle eu quero, e sei que non me atreverei a dicirlle nada diso, mais vereina un pouco, e irei por iso con gran coita no meu corazón, (II) tal que, se a vir, cantas cousas hai no mundo non me han librar da morte, despois de non me atrever a lle dicir o moito que a amo; e por iso non sei que facer nin sei agora se tente ir alí, se non; e o meu razoamento e as solucións que se me ocorren todas aquí están.
(III) E así vivo desde hai moito tempo, pensando moito, e non sei que facer; porén, xa que non lle hei dicir o moito que eu a amo, coido que non me é de proveito ir alí; mais sei outra cousa por iso: que morrerei se a non vir. E quen soportou tantas coitas durante tanto tempo?
(IV) Eu e non outro, porque non me ten por seu (servidor), e morro, así Deus me perdoe.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10a + 10c 10a (= RM 161:98)
Encontros vocálicos: 1 coidando‿en; 6 -la͜-ei; 9 mi‿an
Repárese na repetición das palabras rimantes nos versos primeiro e último de cada estrofa.
A locución conxuntiva en como alterna coa conxunción como (v. 2) como partículas introdutoras de cláusulas dependentes de verbos declarativos.
Fronte á lección de A, de novo en B aparece a perífrase ousar + a + infinitivo. Véxase nota a 95.16.
Pois cumpre a función de adverbio introdutor dunha cláusula temporal en futuro de subxuntivo.
Dun modo diferente a como acontece noutros contextos en que mais e pero funcionan como conxuncións independentes do punto de vista sintáctico (véxase 76.10, 301.16, 692.10, 728.16, 953.4, 1146.9), mais pero (mas pero en 268.16) constitúe unha locución conxuntiva equivalente a ‘a pesar de, non obstante, porén’.
A interpretación michaëliana destes versos é errada, cunha lectura enunciativa que provoca a imposíbel crase de qu’én (coa repetición da palabra rimante do v. 19) e a segmentación do pretérito sofreu en sofr’eu para acomodar a expresión (véxase Ferreiro 2009).
O inicio da lección de A (E uẽo outre) débese probabelmente a un erro por confusión gráfica (<Eu enō> / <E uēo>) no proceso de copia (talvez favorecido polo por quem que vén a continuación, pois o relativo descontextualizado parece facer referencia a unha terceira persoa, aínda que se refire á senhor. Xa no texto que segue (<por quem> A; <pᵉ que> B) a lección de A é mellor: foi el e non outro quen sufriu tantas coitas por quen non o ten por seu (a senhor non o ten por seu –vasalo, home etc-). A lección de B, sendo válida, parece unha trivialización: nela exprésase a causa das grandes coitas que só el sufriu (porque mi non ten por seu). En calquera caso, na lección dos dous manuscritos cómpre expunxir o pronome o do conglomerado *mi-o (<mio> A, <mho> B).
A forma <asi> é outra mostra no Cancioneiro da Ajuda de diferentes confusións gráficas no ámbito das sibilantes, nomeadamente da grafía <s> en contextos en que representa /s/, grafado de regra con <-ss->. Esta grafía detéctase especialmente en desinencias do pretérito de subxuntivo: <amase> amasse (409.6), <deues(e)> devesse (282.14), <disses(e)> dissesse (409.21), <ousas(e)> ousasse (346.3, 982.22), <podes(e)> podesse (409.2), <quisesedes> quisessedes (88.15, 812.7), <soffresen> sofressen (85.17), <uis(e)> visse (138.6). Alén desta desinencia, tamén se acha a mesma representación gráfica en <asi> assi (318.15), <disesse> dissesse (199.28), <outrosi> outrossi (413.11, 17 e 23, cfr. outrossi no v. 5), <pos(o)> posso (409.14), <uasalo> vassalo (84.12), <uoso> vosso (362.2). Véxanse tamén notas a 66.21, 69.7, 80.10 e 89.2.
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies:
Anterior
