I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 73-74); Vallín (1995b: 167-169 [= LPGP 732]); Littera (2016: II, 235).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 58-59); Carter (2007 [1941]: 22); Marques Braga (1945: 70-71); Machado & Machado (1949: I, 214-215); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2017: I, 119).
III. Antoloxías: Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 169); Diogo (1998: 40).
2 perderon] perderan B 7 eles, si Deus me] cies sed’s mj B 8 sas terras] saz tirās B 13 E] om. B 14 coid’i] cuidi B 16 grave] g̃ne B 19 ést’est’o] e esto B 21 mi-a] me B
9 muit’á i] muit’aí Michaëlis, Vallín 10 dormirán] dormiran Michaëlis, Vallín 14 coid'] cuid' Littera 21 mi-a] mi-á Vallín 19 ést’est’o] est’ est o Michaëlis 23 cuidari’a] cuidaria Michaëlis, Vallín, Littera
(I) Cantos aquí de España son todos perderon o durmir co gran desexo que teñen de se ir; mais eu nunca perdín o sono desde que saín de España, porque xa daquela o perdera.
(II) E eles, así Deus me perdoe, desexan tanto (voltar ás) súas terras que non durmiron desde hai moito por iso; mais, despois de que a alí vaian, durmirán, porque non teñen outro desexo nin teñen outra coita fóra desta.
(III) E nese aspecto eu estou moito peor, e penso que vou tolear, desexando sempre aquel ben que é o máis custoso de obter do mundo, como é desexar o favor da miña moi fermosa señora.
(IV) E, sen dúbida, é este o maior ben que hoxe eu podo imaxinar; e se Deus, que ma fixo amar, me quixese este ben dar, non pensaría eu en me cambiar por rei nin por emperador.
Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8c 8c 8a (= RM 189:34)
Encontros vocálicos: 6 mi-‿o; 21 mi-‿a; 23 cam·bi͜ar
Lémbrese que Espanha no período medieval indicaba a Hispania, isto é, toda a Península Ibérica, cos diversos reinos, linguas e culturas.
A conxunción como cumpre neste verso a función de introducir un infinivo explicativo, facéndoo equivaler a ‘isto é’ (só se rexistra en 42.4, 87.8, 119.17, 167.11, 196.13, 220.11, 547.13, 638.3 e 861.13).
Por outra parte, a formación nominal ben-fazer ‘beneficio, auxilio, favor’, derivada do correspondente sintagma tan frecuente na cantiga de amor, non é considerada por Vallín, tal como se deduce da grafía (ben fazer) e mais da tradución correspondente. De calquera maneira, o mesmo substantivo pode verse, en formulación singular e plural, noutras obras da última Idade Media:
Ca o escudeiro que anda con algun senhor e o senhor lhe non dá encarrego de seus feitos, como encomendando-lhe ofiçio ou mandando recadar algũas cousas, sempre seu bemfazer está en ventura (Livro de Monteria; cfr. CGPA, ed. A. de Almeida Calado).
e as rrendas eram postas em seu poder, afora muitos herdamentos moviis e de rraiz e muito bem-fazer da rrainha sua irmãa (Fernão Lopes, Crónica de D. Fernando; Macchi 2004: 355-356).
Milhor cousa he padecer por uerdade tormẽto que per louuaminha e per adulaçom gaanharem bemfazer (Orto do Esposo; cfr. CGPA, ed. B. Maler).
ca veemos que alguũs synaaes dan largamente aos que lhe pormeten en grandes bem fazeres (Livro das Confissões; Martín Pérez 2012-2013: 367).
A diferenza de Michaëlis, Vallín e Littera segmentamos a preposición a como elemento que liga cuidar co infinitivo (cuidari'a cambiar), dado que esta é a construción maioritaria na lingua trobadoresca.
Nous utilisons des cookies de tiers à des fins analytiques pour pouvoir connaître les habitudes de navigation (par exemple, les pages visitées). N'oubliez pas que si vous acceptez les cookies de tiers, vous devrez les exclure des options de votre navigateur ou du système proposé par des tiers.
Cliquez sur le bouton correspondant pour accepter ou rejeter les cookies :