I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 13 [= LPGP 215-216]); Nunes (1972 [1932]: 60-61); Littera (2016: I, 165); Fassanelli (2021: 36).
II. Outras edicións: Moura (1847: 1-3); Monaci (1875: 38); Braga (1878: 17); Machado & Machado (1950: II, 385-386); Júdice (1997: 77); Montero Santalha (2004); Rios Milhám (2018b: III, 495).
III. Antoloxías: Tavares (1943 [1923]: 20-21); Tavares (1961: 15-16).
1 Praz] Praxz B; morrer] moirer BV 2 praz-m’ende] prax mande B 4 vos] (uos) uꝯ B 9 farei] fatei V 11 podia] podea B 12 morto] meto BV 18 dizer] diz V 28 prender] prander B
1 morrer] moirer Lang 12 a] o Lang 13 vós] vos Lang 14 atal] a tal Lang 17 non m’én chal] nom m’em cal Lang : non m' én cal Fassanelli
(I) Práceme, señora, morrer e práceme tal cousa polo voso mal, pois sei que sentiredes a falta que vos hei causar, xa que non perde pouco o señor que perde un servidor como o que vós perdedes ao me perder.
(II) E teño pracer coa miña morte, porque sei que vos causarei tal perda como a que lle causou o home leal –non o podía ser máis– a quen ama, despois de morrer; e vós soubestes moi ben como eu había morrer por vós.
(III) E aínda que hei de sufrir unha morte desmesurada, non me importa nada xa a miña morte, por canto vos quero dicir: porque vos será máis difícil de prescindir do meu servizo e do meu amor que a min deixar de vivir.
(IV) E podedes saber con certeza que, aínda que os meus días se acaban coa morte, sen dúbida, non quero eu laiarme por iso, porque vos hei causar a vós a maior perda que Noso Señor lle fixo recibir dun vasalo ao seu señor.
Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8a 8c 8c 8a (= RM 161:238)
Encontros vocálicos: 1 -mi‿a
Só Lang segmenta erroneamente atal, como se a puidese ser artigo ou preposición, sen ter en conta que atal é variante frecuente de tal (cfr. tamén atan ~ tan, atanto ~ tanto, aquanto ~ quanto). Véxase nota a 138.17.
A frase non + pron. pers. CI + én chal ‘non me/lle importa’, que se corresponde á frase latina non mihi/illi inde calet, procede da Galo-Romania. No corpus trobadoresco profano, para alén de ne m’én chal (264.9) e nen mi cal (1337.176), con nen e co CI de P1, esta expresión aparece sempre co adverbio non e o CI de P1 (non m’én chal, nesta cantiga; non m’én cal, 1358.18) ou o CI de P3 (non lh’én cal, 480.19), que tamén pode presentar interpolación: lhi non én chal (1652.24).
Obsérvese a repetición da conxunción completiva que tras unha frase parentética (véxase nota a 53.17-18):
E certo podedes saber
que, pero s’o meu tempo sal
per morte, non á ja i al,
que me non quer’end’eu doer.
Enténdase: ‘fareivos mingua maior que a que Deus nunca lle causou (fez prender) a ningún señor feudal por perder un vasalo’. Isto é, Deus nunca lle fixo prender a ningún señor feudal unha mingua tan grande como a que el vai causar á súa señor ao morrer.
As cantigas de amor e o canto cortés, en xeral, representan a relación amorosa espellada na relación feudal recíproca entre un señor protector e o seu vasalo servidor. Termos como vassalo e o seu sinónimo máis usado ome, senhor, servir, ben, galardon, entre outros, vehiculan esta metáfora feudal do amor como servizo.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies: