495 [= RM 25,84]
Praz-mi a mí, senhor, de morrer

Praz-mi a , senhor, de morrer
e praz-m’ende por vosso mal,
ca sei que sentiredes qual
mingua vos pois ei de fazer,
ca non perde pouco senhor
quando perde tal servidor
qual perdedes en me perder.
E con mia mort’ei eu prazer
porque sei que vos farei tal
mingua qual fez omen leal
(o máis que podia seer)
a quen ama, pois morto for;
e fostes vós mui sabedor
d’eu por vós atal mort’aver.
E, pero que ei de sofrer
a morte mui descomunal,
con mia mort’oimais non m’én chal,
por quanto vos quero dizer:
ca meu serviç’e meu amor
sera-vos d’escusar peior
que a min d’escusar viver.
E certo podedes saber
que, pero s’o meu tempo sal
per morte, non á ja i al,
que me non quer’end’eu doer
porque a vós farei maior
mingua que fez Nostro Senhor
de vassal’a senhor prender.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 
 
 
 
25
 
 
 

Manuscritos


B 497, V 80

Edicións


I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 13 [= LPGP 215-216]); Nunes (1972 [1932]: 60-61); Littera (2016: I, 165); Fassanelli (2021: 36).
II. Outras edicións: Moura (1847: 1-3); Monaci (1875: 38); Braga (1878: 17); Machado & Machado (1950: II, 385-386); Júdice (1997: 77); Montero Santalha (2004); Rios Milhám (2018b: III, 495).
III. Antoloxías: Tavares (1943 [1923]: 20-21); Tavares (1961: 15-16).

Variantes manuscritas


1 Praz] Praxz B; morrer] moirer BV   2 praz-m’ende] prax mande B   4 vos] (uos) uꝯ B   9 farei] fatei V   11 podia] podea B   12 morto] meto BV   18 dizer] diz V   28 prender] prander B

Variantes editoriais


1 morrer] moirer Lang   12 a] o Lang   13 vós] vos Lang   14 atal] a tal Lang   17 non m’én chal] nom m’em cal Lang : non m' én cal Fassanelli

Paráfrase


(I) Práceme, señora, morrer e práceme tal cousa polo voso mal, pois sei que sentiredes a falta que vos hei causar, xa que non perde pouco o señor que perde un servidor como o que vós perdedes ao me perder.

(II) E teño pracer coa miña morte, porque sei que vos causarei tal perda como a que lle causou o home leal –non o podía ser máis– a quen ama, despois de morrer; e vós soubestes moi ben como eu había morrer por vós.

(III) E aínda que hei de sufrir unha morte desmesurada, non me importa nada xa a miña morte, por canto vos quero dicir: porque vos será máis difícil de prescindir do meu servizo e do meu amor que a min deixar de vivir.

(IV) E podedes saber con certeza que, aínda que os meus días se acaban coa morte, sen dúbida, non quero eu laiarme por iso, porque vos hei causar a vós a maior perda que Noso Señor lle fixo recibir dun vasalo ao seu señor.

Métrica


Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8a 8c 8c 8a (= RM 161:238)

Encontros vocálicos: 1 -mia

Notas


Texto
  • 14

    Só Lang segmenta erroneamente atal, como se a puidese ser artigo ou preposición, sen ter en conta que atal é variante frecuente de tal (cfr. tamén atan ~ tan, atanto ~ tanto, aquanto ~ quanto). Véxase nota a 138.17.

  • 16

    Descomunal, adxectivo presente en varias cantigas dionisinas, deriva por prefixación de comunal (véxase nota a 537.11), é moito máis común na lingua das cantigas do que a súa base léxica (véxase tamén 3.12, 485.7, 497.9, 527.14, 592.14, 926.20 e 1408.27).

  • 17

    A frase non + pron. pers. CI + én chal ‘non me/lle importa’, que se corresponde á frase latina non mihi/illi inde calet, procede da Galo-Romania. No corpus trobadoresco profano, para alén de ne m’én chal (264.9) e nen mi cal (1337.176), con nen e co CI de P1, esta expresión aparece sempre co adverbio non e o CI de P1 (non m’én chal, nesta cantiga; non m’én cal, 1358.18) ou o CI de P3 (non lh’én cal, 480.19), que tamén pode presentar interpolación: lhi non én chal (1652.24). 

  • 23-24

    Obsérvese a repetición da conxunción completiva que tras unha frase parentética (véxase nota a 53.17-18):

    E certo podedes saber 
    que, pero s’o meu tempo sal 
    per morte, non á ja i al, 
    que me non quer’end’eu doer.

  • 24

    As frases formularias (‘certamente, sen dúbida’) non á ja i al e mais ja i al non á (941.7) son variantes da máis xeral non á i al (105.9, 217.24 e 245.15) e mais non avera i al (1635.9), que no corpus aínda conviven con outras similares do tipo u al non á, u non jaz al etc.

  • 26-28

    Enténdase: ‘fareivos mingua maior que a que Deus nunca lle causou (fez prender) a ningún señor feudal por perder un vasalo’. Isto é, Deus nunca lle fixo prender a ningún señor feudal unha mingua tan grande como a que el vai causar á súa señor ao morrer.

  • 28

    As cantigas de amor e o canto cortés, en xeral, representan a relación amorosa espellada na relación feudal recíproca entre un señor protector e o seu vasalo servidor. Termos como vassalo e o seu sinónimo máis usado ome, senhor, servir, ben, galardon, entre outros, vehiculan esta metáfora feudal do amor como servizo.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar