I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 177-178); Blasco (1984: 69 [= LPGP 829-830]); Marcenaro (2012b: 135-136); Littera (2016: II, 339-340).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 79-80); Carter (2007 [1941]: 50); Marques Braga (1945: 160-161); Machado & Machado (1949: I, 303); Fernández Pousa (1953: 5); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 173).
III. Antoloxías: Spina (1972: 320); Alvar & Beltrán (1989: 194); Diogo (1998: 82); Alvar & Talens (2009: 452).
1 me] mj B; val] ual (l) B 2 de vos] de uus A; de vos querer ben] de uus (ben) / querer A 3 min] mj B 4 valla-me] ualhamj B; ja] om. B 8 me] mj B 9 me] mj B 11 valla-me] ualhamj B 12 nunca ousei] nū cousei B 14 sempr’, á i] semp̃ B 17 me] mj B; que vos en poder ten] q̄ uos en poder ten A : q̄ enpoder metē B 18 vos] uos A 20 valer] naler B 21 valra] ualira B; morte] mort A
2 vos ... vos] vus ... vus Michaëlis, Blasco 3 min] mi Littera 12 ei, que] ei: que Marcenaro; nunca] nunc(a) Michaëlis 17 vos] vus Michaëlis : v[u]s Blasco 18 vos] vus Michaëlis, Blasco
(I) Xa que contra vós non me vale, miña señora, servirvos nin amarvos máis que a min mesmo, señora, nin ningunha outra cousa, vállame xa contra vós a maior coita que eu sufro por vós das que Deus fixo no mundo, ai luz destes meus ollos e coita do meu corazón!
(II) E se contra vós non me vale, señora, o gran sufrimento que vós me causades, polo que perdín o sono e a cordura, vállame xa contra vós o pavor que de vós teño, que nunca me atrevín a expresar a coita que me facedes ter, e que ocultei sempre, desde hai moito tempo.
(III) E se isto contra vós non me vale, miña señora, quero eu a Deus rogar por iso que me socorra, xa que vos ten no seu poder e que vos fixo falar mellor que todas as mulleres do mundo, e ser máis fermosa: e, se isto non me vale contra vós, só a morte me valerá en tal situación.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10d (= RM 167:3)
Encontros vocálicos: 12 nunca‿ousei
A mesma invocación ai lume destes meus / ollos e coita do meu coraçon só aparece nunha cantiga de amigo de Martin de Caldas:
Ai meu amig’e lume destes meus
olhos e coita do meu coraçon,
por que tardastes á mui gran sazon? (1213.1-2).
Tamén neste caso se percibe un cambio de perspectiva na liña discursiva da cantiga neste verso entre o texto de A (que vos en poder ten) e o de B (que en poder me ten). Cfr. nota á cantiga 170.
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies: