I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 382-383); Rodríguez (1980: 118 [= LPGP 396]); Littera (2016: I, 436).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 196-197); Braga (1878: 104-105); Gassner (1933: 414-415); Machado & Machado (1953: IV, 332-333); Fernández Pousa (1959: 101).
1 Ouvi] O unh B : Onuh V 6 nen] om. B 7 somos] souis V 11 bõa] bona B 12 poder] pōer V 13 vos podia] nꝯ podia B; tod’esso] tode ssa B : codesso V 14 Amor] maior V 15 E] E e B 16 de vos quitardes] De ꝯ querades B : deuꝯ lhides V 18 bõa] bona B; fe] sse V 20 comig’e] comigꝯ B : cōmigas V
12 poder] põer Nunes 15 melhor] milhor Nunes 21 de grad’ess’amor] de grado desamor Nunes
(I) Alegrouse moito a miña señora do ben que me vai e aconselloume por iso que deixase de amala, e díxenlle eu: «Fermosa señora miña, moi ben me aconsellades vós, mais non teño poder sobre min nin sobre o meu corazón, pois ambos estamos en poder de Amor».
(II) E díxome ela: «Por Noso Señor, deixádevos, amigo, de desvaríos e non amedes a quen non vos quere ben». E díxenlle eu: «Abofé, señora, que se eu tivese poder sobre min, ben vos podería facer todo iso, mais non teño poder sobre min nin sobre Amor».
(III) E díxome ela: «Acho que é mellor deixardes, xa que non vos ten proveito, de me amar, pois diso non me vén ningún ben». E díxenlle eu: «Abofé, señora, se eu puidese (cousa que non poderei) ter poder sobre min e sobre Amor, ben sei que vos faría de grado esa proba de cariño».
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10a (= RM 161:41)
Encontros vocálicos: 1 Ouvi‿agora
A presenza de -n- na forma manuscrita <bona>, tamén no v. 18, é simple indicación gráfica da nasalidade fonolóxica de /õ/ (confirmada neste caso pola lección de V), o mesmo que noutras voces que se rexistran esporadicamente, en especial, nos apógrafos italianos (case sempre con unha das documentacións correcta) en <alguna> algũa e <(h)una> ũa, <capaton es> çapatões, <certano> certão, <dona> dõa, <lontano> loução, <lunar> lũar, <mano> mão, <pardonar> perdõar, <poner> põer, <uano> vão, <ueno> vẽo, <uilano> vilão. Sobre estas grafías e as formas do tipo irmana, véxase Ferreiro 2008b.
Nunes optou pola lección de V neste verso (põer, en face de poder), desfacendo o xogo de palabras co verbo poder.
As leccións transmitidas polos dous apógrafas italianos presentan un alto grao de corrupción, razón por que é necesaria unha emenda que vén condicionada polo sentido, pola métrica e mais polo verso simétrico da segunda estrofa (v. 9):
E disse-m’ela: «Por Nostro Senhor,
quitade-vos, amigo, de mal sén (vv. 8-9)
..........................................................
E disse-m’ela: «Tenh’eu por melhor
de vos quitardes, ... (vv. 15-16).
O prome tónico oblicuo min é complemento directo sen preposición (amardes min), feito frecuente na lingua trobadoresca.
Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies: