1105 [= RM 64,16]
Meus amigos, non poss’eu máis negar
Joan Baveca

Meus amigos, non poss’eu máis negar

o mui gran ben que quer’a mia senhor

que lho non diga, pois ant’ela for;

e des oimais me quer’aventurar

a lho dizer, e, pois que lho disser,

mate-m’ela se me matar quiser,

ca, per bõa fe, sempre m’eu guardei

quant’eu pudi de lhi pesar fazer;

mais, como quer, ũa mort’ei d’aver,

e con gran pavor ave[n]turar-m’-ei

a dizer-lh[o], e, [pois que lho disser,

mate-m’ela se me matar quiser],

ca nunca eu tamanha coita vi

levar a outr’ome, per bõa fe,

com’eu levo; mais, pois que assi é,

aventurar-me quero des aqui

a dizer-lh[o], e, pois que lho disser,

[mate-m’ela se me matar quiser].

Manuscritos

B 1103, V 694

Edições

I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 478-479); Zilli (1977: 56-57 [= LPGP 418]); Littera (2016: I, 473).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 245); Braga (1878: 133); Machado & Machado (1956: V, 150).
III. Antoloxías: Álvarez Blázquez (1975: 129); Alvar & Beltrán (1989: 209); Alvar & Talens (2009: 484).

Variantes manuscritas

1 amigos] amigus V; máis] om. B 5 disser] dizer B 6 matar] mata B 7 bõa] boa B 9 ũa] hnā B 10 gran] grã B; pavor] pa(z)\s/or V; ave[n]turar-m’-ei] aueturar(a) irey B : aueturar ꝓney V 13 tamanha] Tamhana B 14 bõa] boa B 15 que] om. B 17 lho] llo B

Variantes editoriais

1 amigos] amigus Zilli 7 bõa] boã Nunes : boa Zilli 11 a dizer-lh[o]] a lh[o] dizer Nunes, Littera 14 bõa] boa Zilli 17 a dizer-lh[o]] a lh[o] dizer Nunes, Littera : a dizer-lh’[o] Zilli

Paráfrase

(I) Meus amigos, non podo eu ocultar máis o moito que amo a miña señora (até o punto) que llo non diga cando estea ante ela; e de hoxe en diante quérome arriscar a dicirllo, e, despois que llo dixer, máteme ela se me matar quixer, (II) porque, abofé, eu sempre me gardei canto puiden de lle causar pesar; mais, de calquera forma, unha morte hei de ter, e con gran pavor arriscareime a dicirllo, e, despois que llo dixer, máteme ela se me matar quixer, (III) porque eu nunca vin a outro home levar unha coita tan grande, abofé, como eu levo; mais, xa que así é, quérome arriscar desde hoxe a dicirllo, e, despois que llo dixer, máteme ela se me matar quixer.

Métrica

Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:104)

Notas

Texto

*
Esta composición é unha verdadeira cantiga ateúda, con ligazón sintáctico-discursiva, de tipo causal, entre as súas tres estrofas, aínda que non fose incluída na relación de ateúdas de Gonçalves (2016 [1993]: 269-270) nin fose así considerada nas edicións precedentes. Véxase nota á cantiga 15.
1
É relativamente frecuente no Cancioneiro da Vaticana a presenza da terminación -us en voces en que é xeral a terminación -os (<amigus>); na realidade, esta grafía aparece case exclusivamente en formas verbais de P4 e nomes masculinos plurais. A súa esporádica presenza, limitada aos apógrafos italianos, mostra que é produto do desenvolvemento da abreviatura <9> en posición final, abreviatura herdada do latín, onde funcionaba como desinencia de nominativo nos nomes da segunda declinación, rematados en -us.
4-6
Obsérvese a variación lingüística no refrán no relativo á orde de palabras (anulada nas edicións de Nunes e Littera), pois muda a colocación do clítico nas estrofas seguintes: a lho dizer (I) vs. a dizer-lho (II-III). Cfr. nota a 27.4.
17
Nótese a aparición, absolutamente extraordinaria fóra do indefinido nulho/a, da grafía <ll> en llo en B, que só volveremos encontrar, sempre nese cancioneiro, en <tolle> tolhe (605.3), <uallades> valhades (1078.16), e o pronome <lle> lhe tamén en 1586.3. Cfr. nota a 29.22.

Procurar

Não foram encontrados resultados

1105 [= RM 64,16]Meus amigos, non poss’eu máis negarJoan Baveca