I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 475-476 [= LPGP 555]); Fregonese (2007: 141); Littera (2016: II, 12).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 23); Braga (1878: 9); Carter (2007 [1941]: 141); Machado & Machado (1950: II, 256); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 405).
3 mui] nfui B; faz] fazia A; levar] ienar B 5 me] e {refram M} A 6 longe] longi B 7 Dostᵒ senʳ q̄lhi bon prez foy dar B : Nostro sen̄ q̄ lhi bō prez foy dar V 9 viss’os] uiss(e) os A 11 meu] men B 13 lle] lhi BV 15 mund’] mud A 16 Deus, que ll’a ela] poʳqȝ aela B : poʳq̄ aela V 17 a min] ami A; grado] gradu V 20 dona] senoʳ BV; ouso] auso V
3 faz] fez Michaëlis, Littera 6 longe] longi Fregonese 7 Deus, que lle mui bon parecer] Nostro Senhor, que lhi bon prez Fregonese 12 longe] longi Fregonese 13 lle] lhi Fregonese 16 Deus, que ll’a ela] porque a ela Fregonese, Littera 18 longe] longi Fregonese 19 á] a Michaëlis, Fregonese 20 dona] senhor Fregonese
(I) Meus amigos, moi ben estaba eu cando á miña señora podía falar da moi gran coita que me fai levar Noso Señor, que ma mostrou; por iso me fai a min contra a miña vontade vivir lonxe dela e sen o seu favor (II) Deus, que lle concedeu moita fermosura; para o meu mal e para mal destes meus ollos me dispuxo agora que non vise os seus: por ma facer sempre máis desexar me fai a min contra a miña vontade vivir lonxe dela e sen o seu favor (III) Noso Señor, que lle concedeu moi boa fama, mellor que a cantas outras donas vin vivir no mundo, e, sen dúbida, así é: Deus, que a ela lle fixo todo este ben, me fai a min contra a miña vontade vivir lonxe dela e sen o seu favor, (1) e faime, contra a miña vontade, amar unha dona a quen non ouso dicir nada.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:150)
Encontros vocálicos: 4 mi-‿a; 10 mi-‿a; 19 mi,‿à
A lección <fazia> de A é obviamente hipermétrica, de modo que se debe recorrer ao faz de BV, en presente (como a coita), fronte a todo o ben que lle fez á señora.
A formación nominal ben-fazer ‘beneficio, auxilio, favor’, derivada do correspondente sintagma tan frecuente na cantiga de amor, constitúe unah formación nominal (similar a ben-querer), frecuente no corpus das cantigas. De calquera maneira, o mesmo substantivo pode verse, en formulación singular e plural, noutras obras da última Idade Media:
Ca o escudeiro que anda con algun senhor e o senhor lhe non dá encarrego de seus feitos, como encomendando-lhe ofiçio ou mandando recadar algũas cousas, sempre seu bemfazer está en ventura (Livro de Monteria; cfr. CGPA, ed. A. de Almeida Calado).
e as rrendas eram postas em seu poder, afora muitos herdamentos moviis e de rraiz e muito bem-fazer da rrainha sua irmãa (Fernão Lopes, Crónica de D. Fernando; Macchi 2004: 355-356).
Milhor cousa he padecer por uerdade tormẽto que per louuaminha e per adulaçom gaanharem bemfazer (Orto do Esposo; cfr. CGPA, ed. B. Maler).
ca veemos que alguũs synaaes dan largamente aos que lhe pormeten en grandes bem fazeres (Livro das Confissões; Martín Pérez 2012-2013: 367).
Obsérvese a existencia de redaccións parcialmente diverxentes neste verso, así como no v. 16 e, sobre todo, no v. 20, coa concorrencia de dona (A) e senhor (BV).
En A a forma mí (min en BV) suporía unha leve variación lingüística no refrán.
Resulta moi significativa a diverxencia dona (A) / senhor (BV), termos semanticamente equivalentes, mais de diferente connotación estilística. Cfr. nota a 369.10.
Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:
Anterior
