192 [= RM 125,18]
Máis de mil vezes coid’eu eno dia

Máis de mil vezes coid’eu eno dia,
quando non posso mia sennor veer,
ca lle direi, se a vir, toda via
a mui gran coita que me faz sofrer;
e, poi-la vejo, vedes que mi aven:
non lle digo de quanto coido ren
ant’o seu mui fremoso parecer,
que me faz, quanto coido, escaecer,
ca, poi-la vejo, non lle digo nada
de quanto coid’ante que lle direi
u a non vej’, e, par Deus, mui coitada-
-mente viv[o], e, por Deus, que farei?
Ca, poi-la vejo, coido sempr’enton
no seu fremoso parecer e non
me nembra nada, ca todo me fal
quanto lle coid’a dizer, e dig’al.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 

Manuscritos


A 99, B 206

Edições


I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 207); Blasco (1984: 151 [= LPGP 820]); Marcenaro (2012b: 237); Littera (2016: II, 354).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 89); Carter (2007 [1941]: 59-60); Marques Braga (1945: 190); Machado & Machado (1949: I, 336); Fernández Pousa (1953: 18); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 192).
III. Antoloxías: Mongelli (2009: 13).

Variantes manuscritas


1 coid’eu] cuideu B   3 lle] lhi B; vir] om. B   6 lle] lhi B; coido] cuido B   7-8 fremoso parecer, / que me] om. B   8 coido escaecer] cuidescaecer B   9 lle] lhi B   10 coid’ante que lle] cuydante q̄lhi   11-12 coitada-/-mente] coytada / ment’ B   13 coido] coi(ta)do A : cuido B   16 lle coid’a dizer, e dig’al] lhi cuida diz’ edigual B

Variantes editoriais


1 coid’] cuid’ Littera   6 coido] cuido Littera   8 coido] coid(o) Michaëlis : cuido Littera   10 coid’] cuid’ Littera   12 viv[o]] viv’ Blasco, Littera   13 coido] cuido Littera   16 coid’] cuid’ Littera

Paráfrase


(I) Máis de mil veces penso eu ao longo do día, cando non podo ver a miña señora, que verdadeiramente lle direi, se a vir, a coita moi grande que me fai sufrir; e, unha vez que a vexo, vede o que me acontece: non lle digo nada do que penso ante a súa fermosura, que me fai esquecer todo canto penso, (II) porque, unha vez que a vexo, non lle digo cousa ningunha de todo o que antes penso que lle hei dicir cando non a teño diante, e, por Deus, moi coitadamente vivo, e, por Deus, que farei? Porque, despois de a ver, penso sempre no seu rostro fermoso e non lembro nada, porque todo o que lle penso dicir me esquece, e dígolle outra cousa.

Métrica


Esquema métrico: 10’a 10b 10’a 10b 10c 10c 10b 10b (I [= RM 102:1]) + 10’a 10b 10’a 10b 10c 10c 10d 10d (II [= RM 107:2])

Encontro vocálico: 5 miaven

Notas


Texto
  • *

    Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda desta composición, con estrofas ligadas causalmente coa conxunción ca (isoladas decote na maioría das edicións), véxase nota á cantiga 15.

  • 11-12

    A segmentación do adverbio, que volve aparecer en 37.18-19, representa o terceiro nivel de tmese versal (véxase nota a 14.25-26, 123.24-25, 482.1-2, 1542.3-4), proceso frecuente nas Cantigas de Santa Maria: así, por exemplo, en CSM 195: fera- / mente (vv. 24-25), vergonnosa- / mente (vv. 51-52), enganosa- / mente (vv. 154-155), mederosa- / Ment’... (vv. 157-158), apressurosa- / mente (vv. 187-188).

Procurar
    Não foram encontrados resultados

    Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
    Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:

    DefiniçõesAceitar