En BV a composición foi enteiramente copiada en versos heptasilábicos, conforme os hemistiquios dos versos de 15 sílabas.
I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 64-65 [= LPGP 316]); Cohen (2003: 118); Littera (2016: I, 366).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 90-91); Braga (1878: 47); Machado & Machado (1952: III, 290-291).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 113); Piccolo (1951: 57-58); Nunes (1959: 281); Torres (1977: 133); Sansone (1990: 66); Jensen (1992: 118); Diogo (1998: 16).
2 lh’] l B 6 tarda] carda V 7 maravilhada] maluilhada V 10 Santa] sancta B : sc̄a V 11 maravilhada] m̄uilhada B 13 lh’] l B 15 maravilhada] m̄uilhada B
En Nunes a cantiga está disposta enteiramente en versos heptasilábicos (graves e agudos), conforme a disposición dos manuscritos.
3 soo] sõo Nunes, Littera 7 soo] sõo Nunes, Littera 11 soo] sõo Nunes, Littera 14 por] per Cohen, Littera; quera] queira Nunes 15 soo] sõo Nunes, Littera
(I) Díxome o meu amigo, cando agora partiu de camiño, que non estivese triste e que cedo tornaría, e estou moi estrañada por esta tardanza.
(II) Díxome o meu amigo, cando agora se foi de aquí, que non lle estivese eu triste, e tarda e non me vén, e estou moi estrañada por esta tardanza.
(III) Que non lle estivese eu triste e cedo tornaría, e pésame polo que tarda, sábeo Santa María, e estou moi estrañada por esta tardanza.
(IV) Que non lle estivese eu triste, e tarda e non me vén, aínda que non é por causa de que el non me ame moito, e estou moi estrañada por esta tardanza.
Esquema métrico: 15’a 15’a 7’B 7’B (I, III [= RM 37:13]) + 15a 15a 7’B 7’B (II, IV [= RM 37,10])
Encontros vocálicos: 1 -mi‿a; 5 -mi‿a
Na presentación do refrán é posíbel unha outra puntuación, que converte o segundo verso nunha interrogación, que tamén sería acorde co sentido da cantiga:
e soo maravilhada...
Por que foi esta tardada?
O substantivo tardada (procedente de tardar + suf. -ada), presente tamén en 591.4 e 1213.14, é voz exclusivamente literaria, pois alén das cantigas profanas só se rexistra nas Cantigas de Santa Maria e mais en obras prosísticas de creación (Crónica Troiana, Historia Troiana, Demanda do Santo Graal ou Crónica de D. João I). Cfr. CGPA, s.v. tardada.
Tal como mostran os vv. 2 (triste e cedo) e 6 (triste, e tarda), a crase da secuencia triste e dos vv. 9 e 13 é produto dun lapso no proceso de copia.
A locución conxuntiva e pero, de carácter concesivo (‘aínda que’), é de uso frecuente no corpus trobadoresco, por máis que ao longo dos cancioneiros existen contextos en que é posíbel optar pola segmentación de dúas conxuncións independentes (copulativa e adversativa).
Por outra banda, mantemos a variante quera dos manuscritos por se tratar da forma etimolóxica do presente subxuntivo de querer (< quaeram, quaeras etc.), forma minoritaria con presenza indubitábel na lingua medieval e no corpus poético trobadoresco.
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.