282 [= RM 79,14]

Deus, que mi oj’aguisou de vos veer

Joan Soarez Coelho

Notas

Texto

• 4

  Outravolta se atesta a diverxencia é vs. ei (ja é de dizer A vs. ja ei de dizer B)) que é relativamente frecuente na tradición manuscrita (véxase 163.13, 164.16). Cfr. nota a 86.17. É de novo os editores optan pola lección de B en vez de fixaren a lección de A (cfr. nota a 102.16).

• 5-6

  De novo un refrán de Joan Soarez Coelho é aproveitado literalmente (coa interpolación de vos) por Afonso X como citación final de estrofa:
            «Moir’eu e moiro por alguen,
            e nunca vos direi máis én» (465.15-16).

• 8

  A preposición en mostra unha crase coa voz anterior (habitualmente coita e dia), tal como se rexistra esporadicamente no corpus; en calquera caso, esta crase ten unha maior presenza no Cancioneiro da Ajuda, que nalgúns casos a presenta fronte a B, que mantén a integridade de en (87.3, 133.15, 279.r1, 306.10) ou que, alternativamente, omite a preposición (70.28, 89.19, 199.14). Véxanse tamén 28.14, 43.20, 59.3, 60.7, 83.19, 133.2, 138.7 e 9, 141.9, 154.r1 e r3, 155.7, 263.6, 267.2, 270.19, 282.8, 388.5, 390.2, 395.7, 460.4, 465.10, 804.7, 1062.10, 1080.1, 1145.23 e 1420.11. Cfr. nota a 6.4.

• 10

  Neste verso rexístrase unha presenza espuria de eu en B, tal como acontece en diversas pasaxes nos apógrafos italianos (B vs. A: 74.5, 85.16, 177.9, 282.10, 306.9; BV vs. A: 420.14 e 17; V vs. B: 1597.1), mais tamén, por exemplo, nunha ocasión en A (vs. B), en 228.7.

• 14

  No Cancioneiro da Ajuda percíbese unha maior presenza das formas reforzadas atal, atan, atanto, fronte a BV, que tenden a presentar as variantes sen a- protético. Véxase tamén 42.5 ou 285.19.

  A forma <deues(e)> devess(e) é outra mostra no Cancioneiro da Ajuda de diferentes confusións gráficas no ámbito das sibilantes, nomeadamente da grafía <s> en contextos en que representa /s/, grafado de regra con <-ss->. Esta grafía detéctase especialmente en desinencias do pretérito de subxuntivo: <amase> amasse (409.6), <disses(e)> dissesse (409.21), <ousas(e)> ousasse (346.3, 982.22), <podes(e)> podesse (409.2), <quisesedes> quisessedes (88.15, 812.7), <soffresen> sofressen (85.17), <uis(e)> visse (138.6). Alén desta desinencia, tamén se acha a mesma representación gráfica en <asi> assi (240.23, 318.15), <disesse> dissesse (199.28), <outrosi> outrossi (413.11, 17 e 23, cfr. outrossi no v. 5), <pos(o)> posso (409.14), <uasalo> vassalo (84.12), <uoso> vosso (362.2). Véxanse tamén notas a 66.21, 69.7, 80.10 e 89.2.

• 15

  A voz estraidade (cfr. estraiadade na lección de B, talvez por erro) ‘estrañeza, afastamento’, procedente dunha formación a partir de extraneus, do tipo *extraneitātem, só reaparece outra vez co mesmo sentido, en Estevan da Guarda: 

  e, mia sen[h]or, en gran ben vos terria 
  de me darde-la morte 
  ca de viver eu en coita tan forte 
  e en tal estraidade (634.16).

• 16

  O Cancioneiro da Ajuda presenta, neste caso, a forma demostrativa invariabél máis evoluída (cfr. esto en B), que dispón de escasas ocorrencias, en calquera das persoas, quer como forma simple, quer como forma reforzada, na poesía trobadoresca (véxase 246.4, 625.9).