228 [= Tav 43,7]: Fernan Garcia Esgaravunha «Niun consello, sennor, non me sei» [A 128, B 243]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  Niun consello sen̄or nō me sey a esta coi1 {sen̄or} ‹nō me sey a esta coy[…]›
  ta que me faz auer. esse uosso fremoso  
  pareçer. e pois aqui tamanna coita ey2   {y}
  [V] uus ueio fremosa mia sennor  
  que farei ia desque meu daqui for.  
     
     
  E perdud ei eu o dormir eo sen.3 {eu} ‹o dormir eo sen›
  perderei çed aquant e meu coidar.  
  que non sei y consello que fillar.  
  e pois miaqui tamanna coita uen.  
  [V] uus ueio fremosa mia sēnor.  
     
{e} ([N]) n unca4 eu tamanna coita ui.  
  auer a ome si d’s me perdon.  
  a qual ogeu ei no meu coraçon  
  por uos. e pois tal coita ei aqui.  
  U uus ueio fremosa mia sēnor.  

B


Nen hun conselho senhor non me sey
A esta coyta queme faz auer
Esse uosso fremoso parecer
E poys aqui tamanha coyta ey
Huus ueio fremosa mha senhor
que farey ia desque meu da qui for/
 
E ꝑdudei o dormir eo sen
ꝑd’ei cede qʷnte meu cuydar
q̄ non sei hi ꝯselho q̄ filhar
Epois maqⁱ tamanha oita uē
Huus ueio f’mosa mha senhor
  1. ^

    A partir de sen̄or (incluído) o verso foi corrixido; o texto está escrito sobre raspadura.

  2. ^

    O último grafema, que se anotou sobre o punto de final de verso, é froito de corrección. Sobre este, o pergamiño está raspado.

  3. ^

    Desde ei, incluído, o verso foi corrixido; o texto actual anotouse sobre raspadura.

  4. ^

    A letra de espera primaria, <n>, foi riscada, escribíndose ao comezo do verso, en letra miúda, <n>, e, na marxe, unha nova letra de espera. O proceso debeu ser o seguinte: escrita de <n> para o rubricador, riscamento desta minúscula por parte do revisor, escrita por parte deste da nova letra-guía e escrita do <n> no texto.