I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 534-535 [= LPGP 982]); Fernández Graña (2007: 331-332); Littera (2016: II, 568).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 160); Machado & Machado (1960: VII, 53-54); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 436).
2 vos] uus A 5 vos] uos A 9 vos eu] uos heu A 18 vos] uos A 19 vos] uos A
2 vos] vus Michaëlis 3 poder] puder Littera 5 vos] vos Michaëlis 7 coita en] coita (e)n Michaëlis : coita ‘m Littera 9 vos] vos Michaëlis 18 vos] vos Michaëlis 19 vos] vos Michaëlis 22 servi] serv’i Littera
(I) De aquí en diante quero deixar, miña señora, de vos contar os meus asuntos, abofé, se o puider facer, pois vexo que tendes gran desexo de que non vos diga canto mal me vén por vós; porén, non poderei de modo ningunha sufrir a coita en que me ten Amor (II) por vós, miña señora, xa que hai moito, sen dúbida, que vos eu dixen todas as miñas razóns e canto mal sufrín desde hai tanto tempo, e que pavor teño da morte e canto afán (teño) por vós, e nunca fixestes nada por min; mais a partir de agora xa non podo soportar todas cantas coitas me dan as miñas preocupacións (III) por vós, miña señora, que sempre amarei, mentres estiver vivo, máis que a min nin a ningunha outra cousa: perdín o siso e sufrín moito mal, e, xa que vos prace, desde agora sufrirei por non vos dicir nada, xa que non me ten proveito que volo diga; mais ben sei que desta coita morrerei (1) por vós, niña señora, a quen servín desde hai moito tempo: morrerei, pois Deus non ten dó de min, nin vós, a quen sempre amei.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10a + 10c 10c 10a (= RM 161:105)
Encontros vocálicos: 7 coita‿en; 19 mi‿á
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta (anónima) composición (en Michaëlis só se ligan as estrofas I-II) véxase nota á cantiga 15.
A preposición a non existe na expresión amar máis ca mi(n)/sí (nen al), moi frecuente no corpus trobadoresco (44.13, 102.17, 140.8 e 10, 200.5, 215.16 etc.), a pesar de, aparentemente, o pronome tónico esixir a presenza do enlace. Neste sentido, téñase en conta que os pronomes persoais tónicos poden aparecer sen preposición en numerosas pasaxes trobadorescas (véxase Glosario, s.v. mí, func. 2). Véxase nota a 861.14. Cfr. nota a 177.22 e 243.16.
Dado que falta unha sílaba métrica, integramos o posesivo na invocación á sennor: esta emenda é bastante obvia, dada a presenza de mia sennor no primeiro verso de todas as cobras.
Por outra banda, o tempo pretérito do período non favorece a segmentación serv’i que aparece en Littera.
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.