1271 [= RM 86,2]
Assanhou-se, madr[e], o que mi quer gran ben

Assanhou-se, madr[e], o que mi quer gran ben
contra endoad’e foi-s’ora d’aquen,
e, se soubess’eu, madre, ca mi sanhud’ia,
desassanha-lo-ia.
Sabe-o San Leuter, a que o eu roguei,
que o non mereci, pero o sanhud’ei,
e, se soubess’eu, madre, [ca mi sanhud’ia,
desassanha-lo-ia].
Assanhou-s[e] e foi-se sen o meu prazer,
e, quando mi-o disseron, non o quis creer,
e, se sou[bess’eu, madre, ca mi sanhud’ia,
desassanha-lo-ia].
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 

Manuscritos


B 1255, V 860

Edições


I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 421 [= LPGP 585]); Cohena (2003: 489); Littera (2016: II, 47); Cohenb (2016b: 23).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 295); Braga (1878: 162); Machado & Machado (1956: V, 368).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 161); Torres (1977: 332).

Variantes manuscritas


1 Assanhou-se] Assanhu V; gran] g̃ra B   4 desassanha-lo-ia] desa(n)ssanha loya V   5 que o eu roguei] q̄o\eu/roguey B

Variantes editoriais


En Littera os vv. 3, 7 e 11 non forman parte do refrán.

1 madr[e]] madr’ Nunes   9 Assanhou-s[e] e] Assanhou-s’ e Nunes

Paráfrase


(I) Asañouse moito comigo sen motivo, madre, o que moito me ama, e foise agora de aquí, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.

(II) Sábeo San Leuter, a quen lle eu roguei, que non o merecín, aínda que o teño sañudo, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao. 

(III) Asañouse moito e foise sen o meu consentimento, e, cando mo dixeron, non o quixen crer, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.

Métrica


Esquema métrico: 3 x 12a 12a 12’B 6’B (= RM 37:29)

Encontros vocálicos: 10 mi͜-o

Notas


Texto
  • *

    Esta cantiga presenta evidentes intertextualidades coa cantiga UC 1270, tamén de Lopo, e en particular, na segunda estrofa, que mesmo pode ser repetición (case) literal nas dúas cantigas.

  • 5

    San Leuter alude, con certeza, ao padroeiro dunha romaría dedicada a este santo. Non existe localización concreta para a romaría glosada por Lopo, mais, entre as diversas capelas e ermidas en Galiza con esta advocación, quizais se estea a referir o santuario de Santo Eleuterio, en Tameiga (concello de Mos, Pontevedra) (Souto Cabo 2018: 94-95).

  • 9

    A integración da vogal ausente nunha forma pronominal do tipo me, te, lhe, se etc. é feito inhabitual, pois, en xeral, esas formas, cando íntegras, estabelecen sinalefa coa seguinte voz se esta comeza por vogal.

Procurar
    Não foram encontrados resultados

    Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
    Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:

    DefiniçõesAceitar