I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 306); Marroni (1968: 259-261 [= LPGP 734]); Cohen (2003: 443); Littera (2016: II, 246-247).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 279); Braga (1878: 153); Machado & Machado (1956: V, 317).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 344); Oliveira & Machado (1959: 97-98); Torres (1977: 468); Ferreira (1988: 82); Alvar & Beltrán (1989: 218-219); Pena (1990: 114-115); Alvar & Talens (2009: 498); Mongelli (2009: 132).
6 vi des que] mi đs que V 9 morress’e] moiresse B 12 nen] uē V 23 morrer] moirer B
En Nunes, Marroni e Littera o verso primeiro de cada estrofa non forma parte do refrán.
2 amass’e] amasse Nunes, Marroni, Cohen, Littera 5 Non [o vi nen quen o visse] Non o vi, des que fui nada, Nunes : Non [o] vi, des que fui nada Marroni 6 nunca vi des que fui nada] om. Nunes, Marroni 7 vós] vos Cohen 9 morress’e] morresse Nunes, Marroni, Cohen, Littera 12 Non o vi nen [que o visse] Non o vi, des que fui nada : Nunes, Non [o] vi, des que fui nada Marroni 13 nunca vi des que fui nada] om. Nunes, Marroni 14 vós] vos Cohen 19 Non o vi nen que o visse] Non o vi, des que fui nada : Nunes, Non [o] vi, des que fui nada Marroni 20 [nunca vi des que fui nada] om. Nunes, Marroni 21 vós] vos Cohen
(I) –Amiga, vistes amigo de amiga que tanto amase e que tanta coita sufrise como a que sofre (por min) o meu amigo?
–Non o vin nin nunca vin quen o vise, desde que nacín, mais véxovos a vós máis coitada.
(II) –Amiga, vistes amigo que por amiga morrese (de amor) e que tanto pesar sufrise como o que sofre (por min) o meu amigo?
–Non o vin nin nunca vin quen o vise, desde que nacín, mais véxovos a vós máis coitada.
(III) –Amiga, vistes amigo que tanto mal recibise de amiga que amase como o que por min recibe o meu amigo?
–Non o vin nin nunca vin quen o vise, desde que nacín, mais véxovos a vós máis coitada, (1) porque moito maior mal sufrides ca el, a quen morrer vedes.
Esquema métrico: 3 x 7’A 7’b 7’b 7’a 7’B 7’C 7’C + 7’d 7’d
Tanto neste verso como no v. 9 a segmentación da conxunción e confire fluidez ao discurso ao evitar a xustaposición de dúas cláusulas de relativo. Con todo, sería posíbel non realizar a segmentación, de modo que os vv. 3-4 (e 10-11) constituísen unha cláusula de relativo que modificase o período anterior.
A conformación final do refrán triversal é asisada proposta de Cohen a partir da copia fragmentaria dos apógrafos italianos (con salto de copia por mor da repetición de vi) nas tres ocorrencias do refrán na copia da cantiga:
I B V
Nō vi des q̄ fui nada nō mi đs que fui nada
Mays veieu· uos mays coitada· mays ueieu uos mays coytada
II B V
Nono vi nē nono ui nē
III B V
Nono vi nē q̄no visse non ui nē q̄no uisse
Isto é, o primeiro verso do refrán é o copiado na terceira ocorrencia, de modo que se debe redistribuír o material textual da primeira ocorrencia a partir de <vi> B, <mi> V, e só fica como hipotético o adverbio nunca, no inicio do segundo verso (a asociación entre veer e nunca é moito frecuente no corpus amoroso):
Non o vi nen quen o visse
nunca vi des que fui nada,
mais vej’eu vós máis coitada.
Véxase neste verso do refrán (tamén nos vv. 14 e 21) o pronome vós, CD sen preposición (mais vej’eu vós máis coitada), tal como ocorre con relativa frecuencia cos pronomes persoais tónicos oblicuos na lingua trobadoresca.
A reconstrución do verso, que foi deducida dos versos correlatos, débese a Nunes.
Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:
Anterior
