363 [= RM 6,10]: Afonso Lopez de Baian «Sennor, que grav’oj’a mí é» [A 224, B 395, V 5]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  Sennor que
  grauoiami e
  de me auer de uos a partir. ca sei
  de pran pois meu partir. quemia
{A reffran} uerra per bōa fe. ( )uerey1 se deus
  me perdon. gran coita no meu
  coraçon.
   
  [ ] pois partir os ollos meus
  de uos que eu quero gran ben
  e uos non uiren sei eu ben.
  que miauerra sēnor pard’s.
  [A]uerei se d’s me perdon
   
  [E ] se d’s malgun ben non der
  de uos que eu por mal ui
  tan graue dia uos eu ui
  se de uos grado non ouuer.
  [A]uerei se d’s me ꝑdon.

B


Senhor que grauoiamj e2
demauer de nos apartir
casey depram poys meu partir
que mhaueira per boafe
⌈Aue rey sed’s mi perdon
gram coyta no meu coraçon
 
 
Epoys partir os olhꝯ meꝯ
deuos q̄ eu q̄ro bē
euꝯ nō uirē . seu bē
q̄mhaue ira senhor pᵉ d’s
⌈Auerey se d’s mi ꝑdon
 
Esse d’s mi algū bē non der
deuos q̄ eu pᵉmeu mal ui
tā g̃ue dia uꝯ eu ui
se denos grado non oer
⌈Au’ey se d’s mj ꝑdon

V


  Senhor que grauo ia mi e
    demauer deuos a partir
    casey de pram poys meu partir
    que mhauerra per boa fe
    aue rey se deus mi perdon
    gram coyta no meu corazon·
   
   
  E poys partir os olhꝯ meꝯ
    deuos q̄ eu q̄to ben
    e uꝯ nō uirē seu ben
    q̄mhauerra senhor pᵉ đs
    auerey se đs mi perdon
   
  E sse đs mi algū bē nō der
    deuos q̄ eu pᵉ men mal ui
    tā g̃ue dia uꝯ eu ui
    se deuos grado nō oer
    Au’ey se đs mi ꝑdō·
  1. ^

    O pergamiño está raspado no lugar do grafema que iniciaba o refrán (a raspadura afecta tamén aos dous vocábulos anteriores).

  2. ^

    O copista escribiu no final desta liña o primeiro trazo do <d> inicial do verso seguinte.