261 [= RM 152,14]: Vaasco Gil «[S]ennor fremosa, pois m’oj’eu morrer» [A 153]

Transcrição paleográficaImprimir

A


  [ ]ennor fremosa pois mogeu assi.
  ueio morrer que contra uos gran ben. que
  uus quero non me ual nulla ren. nen
  mui gran coita que por uos leuei. desque
  uus ui atanto uus direi.1
   
  [E] mia sennor non deuia perder.
  e u2 contra uos por uus querer mellor.
{dal} ca min nen al nen auer dal sabor3
  se non de uos. e de poder guarir.
  u uus ueio eauer mancobrir.
  de uos e doutre. de mio entender
  e uedes que coita de soffrer
   
  [ ] mia sennor como uꝯ eu disser.
  esto de uos desqʷndo uus amei.
  todo sabor do mundo ꝑdud ei
  enon miar pude doutʷ ren pagar
  se non de uos. e con uen mia guardar
  de mio saberdes quanteu mais poder.
  1. ^

    Desde este punto, e ata o final da liña de escritura, o pergamiño está raspado.

  2. ^

    A vogal u está escrita en modo diverso ao resto do verso; debe ser resultado de corrección.

  3. ^

    Tanto este vocábulo coma o precedente son froito de corrección; o pergamiño está raspado.