255 [= RM 152,13]: Vaasco Gil «Sennor fremosa, non ei oj’eu quen» [A 147, B 270]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  [ ]Ennor fremosa non ei oieu  
{quē}1 quen2. uus por min queira mia coita  
  mostrar. nen eu sennor non uus ous y  
  falar. ꝑo quero uus rogar dūa ren que  
  uus prenda doo de mi por quant affan  
  por uos soffri.  
     
  [P]orquanta coita ben dela sazon.  
  que uus eu ui sempre por uos leuei.  
  se uus prouguer ora rogar uꝯ ei.  
  sen̄or ( )3 por d’s por est e por al non.  
  [Q]ue uꝯ prenda doo demi.  
     
  [A]y mia sennor lume daq̄stes meꝯ  
  ollos que eu ui sempre por meu mal  
  non uus ouseu por min falar en al  
  mais mia sennor rogo uꝯ eu por d’s.  
  [Q]ue uꝯ prenda doo de mi.  
     
  [A]uede uos doo de min. por quant affā fijda
  soffr e soffri.4  

B


Senhor5 fremosa nō eyoieu quen
Vꝯ por mi queyra mha coita mostrar
Nen eu senhor non uꝯ ousi falar
Pero querouꝯ rogar dunha ren
⌈Queuꝯ prenda doo demi
Por quanta fam por uos sofri
 
Per quanta coita bē de la saizō
Que uꝯ eu ui semp’ pʳuos leuei
Seuꝯ ꝓuguer ora rogar uꝯ ei
Senhor pᵉ d’s poreste pᵉ al nō
⌈Queuꝯ p’nda
 
E nha senhᵉ lume daq̄stes meꝯ
Olhꝯ q̄ eu semp’ ui.p’meu mal
Nōuꝯ ouseu p’mi falar en al
⌈Mays mha senhᵉ rogouꝯ eu pᵉ d’s
⌈Quēuꝯ p’nda
 
Auede6 uos doo demī
pᵉ quātaffam soffre sofri
  1. ^

    A nota está moi apagada; quizais foi raspada. A marca que sinala o lugar en que debía inserirse aparece na fin do primeiro verso.

  2. ^

    Debaixo do grafema <n> o pergamiño está raspado.

  3. ^

    O vocábulo foi corrixido; a súa parte final está escrita sobre raspadura e, despois desta, obsérvase tamén espazo raspado.

  4. ^

    Fiinda con disposición similar á da primeira cobra da cantiga.

  5. ^

    A tinta da maiúscula inicial corroeu o papel na súa maior parte.

  6. ^

    Colocci marcou os dous versos da fiinda cunha liña en vertical á esquerda.