Sennor fremosa grand en ue1 |
ia ei eu atod ome que ueio morrer |
e segud ora o meu con̄oçer. en quant2 |
este faço mui gran razon. ca ei por |
uos eno meu coraçon.3 tan gran cuita |
que mil uezes meten. sennor sen |
falla et sen todo sen e nō uus que |
redes demin doer. |
Pero sēnor uā ren uꝯ direi. |
con tod estora nō ei eu poder |
ꝑ bōa fe de nullen ueia auer |
anull ome de quantos uiuos sō. |
mais façeu esto por q̄ sei ca nō. |
uiue null ome q̄ de uos mais bē |
aia de mi que nō ei de uos ren. |
se nō quantora me oystes diz᷈ |
E por q̄ sei tan ben ꝑ bōa fe. |
que nō sei cousa no mundo mellor |
q̄ ia entanto comeu uiuo for |
nulla cousa nō me pode guardar. |
daq̄sta cuita que leuo leuar. |
se eu de uos algun ben nō ouuer |
eo q̄ mende guardar nō poder |
ia me nō pode enal p̄star sēnor |
Ca esta cuita sēnor tan gʷnd e. |
comeu uos dixe ia.4 o e mayor |
e ben creede q̄ nō e mēor |
e ora por d’s q̄ us fez falar5 |
muj ben sēnor. ꞇ mui bē semellar |
doede uꝯ de mi se uꝯ ꝓuguer |
e seo fezerdes ia foy moller |
que xe penso de sa alma peor.6 |
Senhor fremosa muy grādenueia |
ey eu atodome que ueio moirer |
esegundora omeu conhocer |
enquantest faço muj gram razon |
ca ey por uos enomeu coraçon |
tan gram coyta que mil uezes metem |
senhor sen fala essem todo sem |
enon uꝯ queredes dmj doer |
Pero senhor hūa rē uꝯ direy |
cō todestora nō ey eu poder |
ꝑ bōaffe de nulla enueia auer |
anullome de quātꝯ uiuos sou |
mays façeu esto por q̄ sey ca non |
uyue nullom̄ q̄ deuos mays ben |
aia demj̄ q̄ nō ey de uos ren |
se nō quātora moystes dizer |
E por q̄ sey tan ben ꝑ bōa fe |
q̄ nō sey cousa no mūdo melhor |
q̄ ia entāto comeu uyuo for |
nulla cousa nōme pode guardar |
se eu deuos algū ben nō oer |
eo q̄mende guardar nō poder |
iame nō poden al prestar senhor |
Ca esta coyta senhor tam grande |
comeu uꝯ dixi ia oe mayor |
e bē creede q̄ nō e meor |
eora pʳ ds̄ q̄uꝯ fez falar |
muj ben senhor muj ben semelhar |
doedeuꝯ demj̄ seuꝯ ꝓuguer |
esseo fezerdes ia foy molher |
q̄xi penssou dessa alma peyor |
Na marxe esquerda do verso, a lapis, unha man de hoxe anotou (66,2).
O verso está afectado por unha mancha. Entre este verso e o precedente, na marxe esquerda da columna, unha man tardía escribiu este avia ēveia / aos q̄ via morrer.
O punto está moi apagado; parece que foi raspado.
No manuscrito apréciase unha marca de punto; está acompañada por un pequeno trazo de tinta similar a unha plica, moi apagado.
A tinta está esvaída. Talvez algún grafema do verso (en particular, o <s> de us é anómalo) foi corrixido.
De man tardía, despois deste verso lese esta tijnha ssua alma mall pensada. Un ángulo agudo (unha punta de pluma), colocado debaixo da forma esta, sinala cara a esta apostila (e/ou tamén cara ao último verso da cantiga). Na marxe inferior do folio figura a nota Ordem em que estão agora as paginas deste com relação a Stuart. Escrita a lapis, talvez deba atribuírse a C. Michaëlis.