102 [= Tav 104,7]: Nun'Eanes Cerzeo «Senhor, esta coita que ei» [B 129]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Senhor esta coyta que ei
non uola posseumays dizer
e pois uos queredes assi
queroa eu toda sofrer
edeꝯ mi ualha se qui ser
ca eu ia nonlho rogarei1
poys ueio que non mha mester
 
E muytas uezes lho roguei ia
enūcame qⁱ so valer
poys [    ] nō posal faz’ hy
faca de mj̄ oseu plaz’r
[    ] e deꝯ mj ualha se quiser
 
E ꝑo meu ueio meu mal
emha mor toude gm̃ pauor
amaruꝯ ei muy mays (cay) cam̄j
ē tanto comeu uyuo for
ed’s mj ualha seqⁱƥ
 
E poisme cōt̃ uos nō ual
d’s nē mesura nē amor
q̄uꝯ eu ei desq̄uꝯ uj
amaruꝯ ei se mp’ senhor
ed’s me ualha se quiser
  1. ^

    Xunto coa marca angular inicial indicadora do comezo do refrán, hai outra marca angular no final do verso.