446 [= Tav 154,10]: Vaasco Perez Pardal «Sempr’eu punhei de servir mia senhor» [B 451, V 58]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Sempreu punhey de ƥuir mha sēhor
quanteu mays pudassy me uenha bē
pero direyuolo q̄ mandauen
eo poder en q̄ meten amor
Non me quer elanen hunben fazer
e amor me faz por ela moirer
 
Ca nō catey por al desq̄a uj
senō pᵉ ela esemp’ punhei dea ƥuir
ꝑo endal nō ei senō aq̄ste auēmendassy
Nōmj q̄r ela
 
Esemp’u cuydei no men coracon
delhi faz’ ƥuice me guadar
de ia mays nūcalhi fazer pesar
ꝑo uē mē mal pᵉ esta razon
Nōme q̄r ela nē hū ben fazer

V


  Senpreu punhey de seruir mha senhor  
    quanteu mays pudassy me uenha ben  
    pero direyuolo que mendauen  
    eo poder en que me ten amor  
    non me quer elanen hun bem fazer  
    e amor me faz por ela mouer  
     
  Ca nō catey por al desq̄a ui  
    se nō p̄ela esempr̄ punhei dea seruir  
    pero e a dal nō ei se nō a q̄ste auē mē dassy  
    1 mi q̄r ela.  
     
  E semp̄u cuydei nō meu corazō  
    delhi fa’z ƥuiçe me guardar  
    de ia mays nūcalhi fazer pesar  
    ꝑo nē mē mai pᵉ esta razon  
    Nō me q̄r ela nē hū ben fazer  
  1. ^

    En relación ás dúas grafías iniciais, a primeira delas semella o signo tironiano para a conxunción copulativa. A segunda semella un <j> sen punto. En conxunto, ambas grafías remiten a un <N> maiúsculo en letra gótica, que é a grafía que corresponde, tal como se comproba no verso correspondente da estrofa seguinte onde o copista transcribe en letra humanística o <N> maiúsculo en gótica do exemplar.