396 [= Tav 70,46 (= 157,54)]: Joan Garcia de Guilhade «Se m’ora Deus gran ben fazer quisesse» [A 236]

Transcrición paleográficaImprimir

A


Se mora deus gran ben fazer  
quisesse non mauia mais de tant a  
fazer. leixar ma qui u morastou  
uiuer. e do seu ben nunca mel  
outro desse. ca ia sempreu ueeria  
daqui1 aquelas casas u mia sennor  
ui. ꞇ cata la ben quanto meu quisesse.  
   
[P]ard’s senner uiçoso uiueria  
e en gran ben e en mui gran sabor  
ueelas casas u ui mia sēnor  
ꞇ catarala qʷnt eu cataria2 {r} ‹ala qʷnteu cataria›
mentreu daquest ouuess o poder {o}
daquelas casas que ueio ueer  
nunca en ia os ollos partiria  
   
[D]aqui uegeu barçelos ꞇ faria  
ꞇ ueias casas u ia ui alguen  
per bōa fe que me nunca fez ben3  
uedes por que por que xenō q̄ria  
ꞇ pero sei que me mataramor  
enquanteu fosse daqui morador  
nunca eu ia del morte temeria  
   
[E] esso pouco que ei de uiuer  
uiuelo ya a mui gran prazer  
ca mia sennor nunca mio saberia.  
  1. ^

    A palabra ten trazos de tinta superpostos.

  2. ^

    A partir da forma de infinitivo catar o texto foi corrixido; está escrito sobre rasura.

  3. ^

    En correspondencia con este verso e cos dous precedentes o pergamiño está raspado (neste, en concreto, o soporte está moi deteriorado). Tamén nos versos seguintes (até o final da cobra) se aprecian marcas de rasura en diferentes puntos. O texto foi retocado.