210 [= Tav 74,6]: Joan Nunez Camanez «Rogaria eu mia sennor» [A 113, B 226]

Transcrición paleográficaImprimir

A


[R]ogaria eu mia sennor por deus
que me fezesse ben. mais ei dela tan
gran pauor quelle non ouso falar ren
con medo de sem assannar. e me non que
querer pois falar.
 
 
 
[D]irialleu de coraçon.
como me faz ꝑder o sen.
o seu bon pareçer mais nō.
ous1 e todo aquesto mi auen
(c)[C]on2 medo de se miassannar.
 
[P]ois me d’s tal uentura deu.
quem en tamanna coita ten.
amor. ia senpr eu ia serei3 seu
mais nona rogarei poren.
[C]on medo de sem assannar

B


Rogaria eu mha senhor
por deꝯ que mj fezesse ben
mays ey dela tā gram pauor
quelhi non ouso falar ren
⌈con medo deximassanhar
emj non querer depoys falar
ouso audeo falar parlar
 
Dirialheu de coraço
comomj faz ꝑdelo sen
o seu bō parecer mays nō
ou sei todaq̄stamj̄ auen
⌈Con medo
 
Poisme d’s tal uentʷa deu
q̄ mentama nha coita tē
amor ia senp’ serey seu
mays nona rogarey
⌈Con medo
  1. ^

    A seguir do <s> obsérvase un inicio de grafema que non foi continuado.

  2. ^

    Escribiuse, primeiro, e raspouse, despois, un <c>; á marxe aparece a letra de espera, que sinala que debía rubricarse o grafema con que comezaba o refrán.

  3. ^

    O <i> foi engadido nun segundo momento, en grafía diferente da habitual: de man tardía, é apenas unha pequena liña vertical de trazo miúdo.