890 [= RM 94,17]: Martin Moxa «Que grave coita que m’é [de] dizer» [B 898, V 483]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Que graue coyta que me dizer
As graues coytas que sofrem cantar  
Veio mha morte que mha dematar  
E n uos e nom uos oussem irem dizer  
Pero ei dizerlo cantando e enssom  
Que me semelha coussa sem razom.  
Domen con coita de mort cantar  
   
E poys mha coyta per tal gessa he  
Que mīo posso per ren encobrar  
En atal ur̄a cuydado eu de guarir  
Que ben sentendam meu mal ala fe  
Et atal agente cuide eu. de cantar  
E dizer son hu con ela falar  
Que ben entenda comen mal onde he

V


Que graue coita que me dizer
as graues coytas q̄ sofrem cantar  
ueio mha morte que mha de matar  
en uos e nom uos oussem trem dizer  
pero ei dizerlo cantando e eussom  
que me se melha coussa sem rraçom  
do men cō coita de mort tantar1.  
   
E poys mha coita per tal gessa he  
q̄ āno posso per nem en cobrir en  
a tal tr̃ra cuido eu de guarir q̄ bem  
entendam meu mal ala fe  
ꞇ atal gente2 cuide  
eu de cantar et dizer  
son hu cō ela falar  
q̄ ben entenda ameu mal onde he
  1. ^

    O <r> final ten un trazado irregular, co segundo trazo reducido a un punto e separado á dereita.

  2. ^

    A palabra foi corrixida en grande parte: o <e> parece reescrito sobre un <r>; tras este había un grafema máis, talvez un <a>, que foi cancelado; o <t> parece tamén reescrito sobre outra grafía previa e sobre este e o <n> hai unha lineta.