313 [= Tav 72,14]: Joan Lopez d'Ulhoa «Quand’oj’eu vi per u podia ir» [A 202, B 353]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  [Q]uand ogeu ui peru podia
  ir. a essa terra u e mia sennor.
  e u eu dir auia gran sabor.
  e me daly non podia partir.
  [C]horei tan muito destes ollos
  meus. que non ui ren e cha
  mei muito deus.
   
  [P]reto fui en que podera chegar
  se eu oussasse çed u ela e.
  mas ouui gran coita ꝑ bōa fe.
  e pois dali me non ousei1 qⁱtar.
  [C]horei muito. d. o. m.
   
  [P]or mal de mī ogeu o logar ui.
  peru ira se ousasse ala
  pero mela nō fez ben nē fara.
  catandala direi uꝯ q̄ fiz y.
  [C]horei tanto destes ollos meus
fijda que non ui ren e chamei muito d’s.
   
  [Q]ue me ualesse non quis el as
  si. nen me deu ren de quan
  to lle pedi.2

B


Quandoieu uj per hu podia hir
A essa tirā hu e mha senhor
E hu eu dir auya gram sabor
E me daquj non podia partir
Chorey tan muyto destes olhos meꝯ
Que non uj ren e chamey muyto deꝯ
 
 
Pero foy en que a pod’a chegar
Se eu ousasse dizer ela e
Mays ouue g̃m coyta per bōa fe
E poys dalhi nōmou sei quitar e
Chorey muyto.
 
Por mal demj̄ oieu o logwr
Vi ꝑa hu hiria se
Ousassala. pero mela
Non fez ben nen fara: catā
Dala direyuꝯ que fiz hi
Chorey muyto.
 
Que mj ualesse non quis el assy
Nen mj deu ren de quantolhi pedi
  1. ^

    O remate do <i> é anómalo; o pergamiño está raspado.

  2. ^

    A fiinda presenta disposición similar á da primeira cobra da cantiga.