211 [= Tav 43,11]: Fernan Garcia Esgaravunha «Quand’eu mia senhor conhoci» [B 227]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Qvandeu mha senhʳ conhoci
euj oseu bon parecer
eo gram ben quelhi deꝯ dar
quis por meu mal loguentendj
que por ela en sandecer
me ueriam e leuar
grandes coytas epadecer
 
Pero q̄ eu soubentender
ꝙʷdo os seꝯ olhꝯ catei
q̄ pᵉ ela enō pᵉ al
me ueeriā morte p’nder
pᵉ q̄ me loguj nō qⁱtei
dua nō uisse e q̄ o mal
q̄ oieu sofro rechei
 
Muyter temj mays eu cuidei
cōmuj mal sen q̄ ouuēton
q̄ podesseu sofrer muj bē
as grandes coytas q̄ leuei
pᵉ ela eno coraço
eꝓueio epoys qʷndē
me qⁱs ꝑtir nō foy sazon
 
De1 mē ꝑtir ca en out̃ rē
nō pudeu cuidar desenton
  1. ^

    No oco do <D> o copista de B reproduciu o <d> minúsculo anotado polo copista do exemplar como indicación para o rubricador. Á esquerda, na marxe, Colocci marcou os versos da fiinda cunha liña abranxente en vertical.