| Quandeu bē meto femença | 
| En qual uꝯ veie uꝯ ui | 
| Desq̄uꝯ eu conhoçi | 
| Deꝯ q̄ nō mente mi mēça | 
| Senhor se oieu sey bē | 
| ⌈Que semelhouossen ren | 
| Quādeu a beldade uossa | 
| Veio q̄ mi p̄meu mal | 
| Ds̄ q̄ acoitadꝯ ual | 
| A mī nūca ualer possa | 
| Senhor se oieu sey bē | 
| E q̄no assy non Ten | 
| Nō uꝯ uio ou nō a sē1 | 
| Quandeu ben meco femença | |||
| en qual uꝯ ueie uꝯ ui | |||
| desq̄uꝯ eu conhoçi | |||
| deꝯ que nō mente mi mençā | |||
| senhor se oieu sey bē | |||
| que semelho uossen ren | |||
| Quandeu a beldade uossa | |||
| ueio q̄ui pᵉ meu mal | |||
| đs q̄ a coytadꝯ ual | |||
| amj̄ nūca ualer possa | |||
| senhor se oieu sey bē | |||
| E q̄ no assy nō ten | |||
| nō uꝯ uyo ou nō a sen | |||
Colocci marcou os dous versos da fiinda cunha liña abranxente en vertical á esquerda.