296 [= Tav 75,17 (= 157,42)]: Anónimo «Pois m’en tal coita ten Amor» [A 185]
Transcrición paleográfica
Transcrición paleográfica
A
| POis mental coita | |
| ten amor. por uos1 | |
| dizede me sennor. [ ]ue uꝯ non2 doedes | |
| de min. [ ]en3 que graue dia uꝯ ui. | |
| que uus non doedes de min. | |
| ‹l coita tē› {l} | [E] pois mel ental coita ten4 |
| por uos ay meu lum e meu ben. | |
| (que) [Q]ue5 uꝯ non doedes de mī. | |
| [A]y coita do meu coraçon | |
| dizede me se d’s uꝯ ꝑdon. | |
| [Q]ue uꝯ nō doedes de mī. | |
| [A]y lume destes ollos meꝯ | |
| ‹mjagora / por deus› {agora} | dizede miagora por deus6 |
| [Q]ue uꝯ nō doedes de mī. |
- ^
Á dereita da liña de escritura, o pergamiño parece raspado.
- ^
O pergamiño está raspado en correspondencia con esta forma e coas dúas precedentes, desde o inicio mesmo do refrán. O texto foi sometido a revisión.
- ^
O pergamiño está raspado en correspondencia coas liñas delimitadoras do espazo previsto para acoller a maiúscula que iniciaría o refrán; o grafema e foi retocado.
- ^
A partir de tal, incluído, o texto foi corrixido; está escrito sobre raspadura.
- ^
Inicialmente escribiuse que; o vocábulo borrouse nun segundo momento, reescribíndose coa indicación do primeiro grafema en minúscula para o rubricador.
- ^
Con excepción do primeiro vocábulo, o resto do verso foi corrixido; está escrito sobre raspadura.