{damor} | Mmeus amigos muito me praz1 | |
que entend ora que me quer matar | ||
pois miamin deus non quis nen | ||
mia sennor. a que ( |
||
amparar. e poren quanto mel qui(..)2 | ||
ser matar mais çedo tanto llo | ||
mais gracirei. | ||
[C]a ben me pode partir da mayor | ||
coita de quantas eu oy falar | ||
de que eu foy muit y a soffredor | ||
esto sabe d’s que ( |
{q̄ me fuy mostrar} | |
e pareçer por meu mal eo sei4 | {ūa dona q̄ eu uj bē falar} | |
[C]a5 muit y a que uiuja6 pauor | ||
de perder o sen con mui gran pesar | ||
que ui de pois e poren gran sabor | ||
ey de mia morte se mia quiser dar | ||
amor ea que me fez gran pesar | ||
ueer da quella ren que mais amei | ||
[M]ais esso pouco que eu uiuo for | ||
pois assi e no me quero queixar | ||
deles. mais el seia seu traedor | ||
se me non mata pois non possachar | ||
que mellampare e se me del queixar | ||
deus non me ualla que eu mester ei. | ||
[C]a pois meles non queren amparar. | ||
e me no seu poder queren leixar. nun7 | ||
[lacuna] |
Meꝯ amigꝯ muytomj prazdamor |
q̄ entendora queme quer matar8 |
poys mhamj deꝯ non quis nē mha senhor |
aque roguey deme delemparar |
eporē quando mel quyser matar |
mays cedo cantolho mays gracitey9 |
Ca bēme pode ꝑtir da mayor |
coyta de ꝙʷtas eu oy falar |
de q̄ eu fui muyta sofredor |
e sabe d’s hua ui bē falar |
eparecer pᵉmeu mal eu o sey |
Ca muyta q̄ uyuo a pauor |
de ꝑder o sen cō muj g̃m pesar |
q̄ ui despois e pᵉen grā sabor |
ey da mha morte semha qⁱƥ dar |
amor aq̄me fez muy gm̃ pesar |
ueer daq̄la rē q̄ mays amey |
Mays esso pouco q̄ eu uyuo for |
poys assy e nōme q̄ro q̄ixar |
deles mays el seia seu traedor |
seme nō mata poys nō possachar |
q̄me delempare e seme del q̄ixar |
d’s nō mj ualha q̄eu mester ey |
Ca poys meles non q̄ren enparar |
eme noseu poder q̄rē leixar |
nūca ꝑ out’m enparado serey |
Meꝯ amigꝯ muytomi praz damor | ||||
que entendora queme quer matar | ||||
poys mha mi deꝯ non quis nen mha senhor | ||||
a queo roguey de me delemparar | ||||
eporē quando mel quyser matar | ||||
mays cedo tantolho mays gracirey | ||||
Ca bēme pode ꝑtir da mayor | ||||
coita de q̄tas eu oy falar | ||||
de q̄ eu fui muyta sofredor | ||||
e sabe đs hu a ui bē falar | ||||
e paracer pᵉ meu mal eu osey | ||||
Ca muyta q̄ uyuo a pauor | ||||
de perder o sen cō muj ḡm pesar | ||||
q̄ ui despois e pᵉen grā sabor | ||||
ey da mha morte semha qⁱƥ dar | ||||
amor a q̄ me fez ḡm pesar | ||||
ueer da q̄la rē q̄ mays amey | ||||
Miys esso pouco q̄ eu uyuo for | ||||
poys assy e nō me q̄ro q̄ixar | ||||
deles mays el seia seu tra\e/dor | ||||
seme nō mata poys nō possa char | ||||
q̄ me delempare e seme del q̄ixar | ||||
đs nō mi ualha q̄ eu mester ey | ||||
Ca poys meles nō q̄ren enparar | ||||
eme no seu poder q̄rē leixar | ||||
nūca ꝑ out̄m enparado serey. |
A marca que sinala o punto do verso en que debía inserirse o sintagma escrito na marxe localízase despois da forma praz.
Neste punto é difícil sinalar se estamos ante un elemento cancelado ou ante un deterioro do soporte de escritura.
A marca que sinala o punto do verso en que debía inserirse o sintagma escrito na marxe aparece despois da última forma riscada.
Sobre o grafema que abre o verso, <e>, sitúase a marca que sinala o lugar en que se debía inserir a lección presente na marxe.
A letra de espera está moi apagada.
O grafema <j> foi anotado en letra diferente, talvez en fase de revisión da copia.
Fiinda con disposición similar á da primeira cobra da cantiga.
O <o> está oculto por unha mancha de tinta que toca tamén o <r>, aínda que este si se percibe con relativa claridade.
O <t> ten un trazado un tanto irregular.