282 [= Tav 79,14]: Joan Soarez Coelho «Deus, que mi oj’aguisou de vos veer» [A 175, B 326]

Transcrición paleográficaImprimir

A


Deus que miog(e̻u̻) a guisou
de uos ueer. e que e da mia coita
sabedor. el sab oge que con muy
gran pauor. uos digueu est e ia e
de dizer. [ ]oyreu e moyro por
alguen. e nunca uus mays.
direy en.
 
[E] mentreu ui que podia uiuer.
na mui gran coitan que uiuo damor
non uꝯ dizer ren tiue por mellor.
mais diguesto1 pois me ueio morrer.
[M]oireu e moiro por alguen.
 
[E]2 no a no mundo filla de rey
a que datanto deues a pesar.
nen estraydade dom a fillar.
por quantyst e que uꝯ ora direy.
[M]oireu e moiro por alguen.

B


Deus que moia guisou deuꝯ ueer
E que e de mha coyta sabedor
El saboie que con mu gram pauor
Vꝯ digueu esto ia ey de dizer
Moyreu e moyro por alguen
E nuncauꝯ mays direy en
 
 
E ment’u ui que podia uiuer
Na muj g̃m coytā que uiuo damor
Non uꝯ dizer ren tine pᵉ melhor
Mays digueu esto poisme ueio moirer
Moyreu e moyro pᵉ alguen
 
E non a no mūdo filha de rey
A que de tanta deuessa pesar
Nen estrayadade doma filhar
Pᵉ quantest queuꝯ ora direy
Moyreu e moyro ·
  1. ^

    Sobre o <d> obsérvase unha pequena raspadura no pergamiño, que afecta ás formas escritas na liña superior (os grafemas <>, <d>).

  2. ^

    A letra de espera parece un <m> corrixido en <e>.