386 [= Tav 70,9]: Joan Garcia de Guilhade «Amigos, non poss’eu negar» [A 229, B 419, V 30]

Transcrición paleográficaImprimir

A


Amigos non posseu negar
a gran coita que damor ei ca
me ueio sandeu andar e con
sandeçe o direi. [O]s ollos uerdes
que eu ui. me façen ora an
dar assi.
 
[P]ero quem quer xentendera
a questes ollos quaes son
e dest alguen se queixara
mais eu ia quer moira q̄r nō.
Os ollos uerdes que eu ui.
 
[P]ero non deuia perder
ome que ia o sen nō a.
de con sandeçe ren dizer.
e con sandeçe digueu ia.
Os ollos uerdes que eu ui.

B


Amigꝯ non posseu negar
agram coyta quedamor ey
ca me ueio sandeu andar
e con sandice o direy
Os olhꝯ uerdes que eu uj
me fazen ora andar assy
 
Pero ꝙʷ q̄r xentend’a
aq̄stes olhꝯ qʷes son
e destalguē se q̄ixara
mays eu ia q̄r moira q̄r nō
os olhꝯ uerdes q̄ eu uj
 
Pero nō deuia a ꝑder
hom̄ q̄ ia o sen o a
de cō sandice rē dizer
e cō sandice digueu ia
Os olhꝯ uerdas q̄ eu uj

V


  Amigꝯ nō possen negar1  
    a gram coyta que damor ey  
    came ueio sauden andar  
    e con sandice o direy  
    os olhꝯ uerdes que eu ui  
    me fazen ora andar assy  
     
  Pero ꝙ̄ q̄r xentend̃a  
    aq̄sios olhꝯ q̄es son  
    e destalguē se q̄ixara  
    mays eu ia q̄r moira q̄r nō  
    os olhꝯ uerdes q̄ eu uj  
     
  Pero nō deuia a perder  
    hom̄ q̄ ia o sen oa  
    de cō sandico rē dizer  
    e cō sandice digneu ia  
    os olhꝯ uerdes q̄ eu ui  
  1. ^

    A marca angular con que Colocci indica o inicio dunha nova composición foi prolongada en horizontal até ocupar todo o largo da columna a, e en vertical abranxendo os dous primeiros versos.