310 [= Tav 72,2]: Joan Lopez d'Ulhoa «A mia sennor, que me foi amostrar» [A 199, B 350]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  A mia sennor que
  me foi a mostrar
  deus por meu mal por uus eu
  non mentir. ꞇ que senpr eu pun
{a} nei dea1 seruir. muitouue gran
  sabor de menganar. ca me falou
  primeir ua2 ui ben ꞇ pois que perdia
‹[…]ois q̄ ꝑdia / […] a› {uju q̄} o sen por ela nunca mer quiso
  falar.
   
  [ ] se meu dela soubesse guardar.
  quando a ui punara de guarir.
  mais foime ela ben falar e rijr
  e falei lleu e nona ui queixar.
  nen se queixou quea chamei senor3
  e pois me uiu mui coitado damor
  ꝓugo lle muit e nō mer qⁱs catar.
   
  [E] pois me q̄ria desenparar.
  quādoa ui mādasse me partir.
  logo dessi e mādasse mēdir.
  mas nō lle ui de nulla rē pesar.
  quelleu dissess e tā bē me catou
  e pois uiu que seu amor me forçou.
  leixou massi desenꝑad andar.
   
  [E] deferença deuend a fillar.
  tod ome que dona fremosa uir.
  de mī e guardesse ben de nō ir.
  comeu fui loguen4 seu poder entrar
  callauerra com auēo amin.
  seruia muit e pois q̄a serui.
  leixou massi desenꝑad andar.

B


A mha senhor que me foy mostrar
Deꝯ por meu mal·por uꝯ eu nō mentir
Que senpreu muyto punhey de seruir
Muytouue gram sabor de menganar
Cami falou primeyro hua uj ben
E poys que ueio que perdia o sen
Por ela nunca mar quis falar
 
 
 
Essemeu dela soubera guardar
Quandoa uj punhara de guarir
Mays foy me la ben falar e rijr
E faleilheu e nona uj queixar
Nēsse queixou pᵉ que a chamey senhor
E poys que me uyo muj coitado damor
Prouguelhi muyte non mar quis catar
 
E poys me queiria desenparar
Quandoa uj mādasse me partir
Logo dessy e manda ssemen dir
Mays non lhi uj de nulha ren pesar
Quelheu dissesse tan ben me catou
E poys uyo que seu amor me forçou
Leixou massy desanparadandar
 
E defferença deuen de filhar
Codome que dona fremosa uir
Demj̄ e guardesse ben de non hir
Como eu fuj loguenssu poder entrar
Calha ueiria comauēo amj̄
Seruya muyte poys que a seruj
Fez mha questo ꝙʷtoydes contar
  1. ^

    A forma foi corrixida.

  2. ^

    Neste punto do verso o pergamiño parece raspado. Os caracteres parecen retocados.

  3. ^

    Non se observa a abreviatura sobre este vocábulo. Hai, non obstante, unha gran mancha de humidade afectando esta parte da columna de escritura que podería explicar a deficiente apreciación do trazo.

  4. ^

    Parece <le>, máis ca <lo>.