353 [= Tav 44,1]: Fernan Gonçalvez de Seavra «A mia sennor atanto lle farei» [A 217, B 384]

Transcrición paleográficaImprimir

A


A(y̻) mia sennor atanto lle  
farei. quero lleu ia soffrer tod  
outro mal. que me faça pero di  
rei uus al. de pran aquesto  
lle non soffrerei. ( )eu1 estar mui {D refran}
to que a non ueia.  
   
[S]offrer quero de nunca lle dizer  
qual ben lle quero no meu coraçon  
pero me graue se d’s me ꝑdon  
mais de pran esto nō posso soffrer  
Deu estar muito que a nō ueia  
   
[E] soffrer lle\y/ quāta coita me da {y}
e quant affan outro mia uer fazer  
e ela faça i como quiser  
mas de pran esto nō soffrerei ia.  
Deu estar muito que a nō ueia.  
   
[C]a nō posso q̄ morto nō seia  

B


Amha2 senhor a tanto lhi farey
querolheu ia sofrer to doutro mal
quemi faca pero direyuꝯ al.
depram aquesto lhi non sofrerey
Deu estar muyto que a non ueia
 
 
Sofrer q̄ro denūcalhi diz’
Que bēlhi q̄rono merocoracō
ꝑo me g̃ue se ds̄ mi ꝑdō
maix de prā esto non posso
Deu·
 
E3 soffrerlhei ꝙʷta coyta me da
e ꝙʷ taffāout’m mhau’ fezer
e ela faza hi como qⁱƥ
maix deprā esto non sofrerey ia
Deu
 
[    ] posso q̄ morto nō seia4
  1. ^

    Anulado por rasura un carácter.

  2. ^

    A tinta corroeu totalmente o papel no trazado da maiúscula inicial, que pola silueta se identifica cun <A>.

  3. ^

    Da maiúscula inicial só se percibe a silueta, pois a tinta corroeu totalmente o papel.

  4. ^

    No canto das tres liñas en branco habituais entre cantiga e cantiga, aquí hai cinco.