(I) –Por Deus, amiga, que vai ser do voso amigo, que de amor morre e de morrer ten gran desexo, porque non pode conseguir o voso ben?
–Non o terá mentres eu viva, pois xa lle dixen que se esquecese diso, e, se ten coita, que a sufra ben. 

(II) –Paréceme, amiga, que non é de proveito para vós que morra así o voso amigo, antes coido que o perdedes aí se por ventura non recibe o voso ben. 
–Por Deus, amiga, non o terá, pois xa lle dixen que se esquecese diso, e, se ten coita, que a sufra ben.

(III) –Sodes muller sen mesura se non pode ter o voso amor, abofé, e ben sei que volo considerarán un erro, amiga, se non ten o voso ben. 
–Nunca o terá, se Deus quixer, pois xa lle dixen que se esquecese diso, e, se ten coita, que a sufra ben.

(1) –Por Deus, amiga, ben disposto está a sufrir coita, ou (se non) morrer por iso. 

(2) –Se morre, que morra, que non dou eu nada por (el) morrer así, antes me prace moito iso.

(3) –Por iso, amiga, mal lle veña a quen vos amar, pois así son as cousas convosco.