(I) Pola verdade que digo, señora, me queren mal a maioría dos que eu coñezo: porque digo que sodes a mellor dona do mundo; e a verdade direi: xa me poden querer eles mal por isto, mais, mentres viva, nunca lles negarei tal verdade, (II) e (nunca a negarei), miña señora, mentres viva, se non perdo a cordura, que, infelizmente, non teño medo de a perder, e non a perderei, porque por perder a cordura perdería a gran coita que me facedes sufrir, fermosa señora, desde que vos amei.

(III) E, miña señora, aquel que nunca vos viu considera que vos louvo eu por vos lisonxear; e que Deus Señor non me conceda ben de vós, nin calquera outro ben que me podería dar, se vos louvo eu por isto, señora; antes ben, por canto vós sodes a mellor dona do mundo, por iso sodes louvada.