(I) Aínda que eu roguei ao meu amigo que non se fose, non deixou de irse lonxe de min, e cando aquí chegou, por canto el viu que eu me lle asañei, chorou tanto e tan de corazón que chorei eu entón con dó del.
(II) Rogueille eu que non chorase máis, porque deixaba para sempre de lle querer mal por iso ou por outra causa, e antes de que eu lle rogase isto, chorou tanto e tan de corazón que chorei eu entón con dó del.
(III) Xuroume el que non imaxinaba que eu tivese un pesar tan grande por iso, porque, se non, iría antes matarse; e cando el viu que me lle asañaba, chorou tanto e tan de corazón que chorei eu entón con dó del.