(I) Agora podo dicir con certeza, fermosa señora, que obro mal amándovos, xa que non teño ben de vós nin espero un gran gozo de cousa ningunha, mentres viva, se non tiver ben de vós, e iso non o podo ter eu de vós, señora.

(II) Xa que nin sequera se doe de min Deus nin Amor nin vós, señora, a quen sempre servín, desde o día en que vos vin por primeira vez procurei o meu mal e procúroo amándovos, pois teño gran pavor de morrer por vós (como consecuencia) da coita que me facedes sufrir.

(III) Obro moi xustamente ao queixarme de vós, señora, no meu corazón, que me deixades morrer por vós sen razón, aínda que me podedes salvar; e por isto podedes intuír que obro moi mal servíndovos.

(1) Mais non podo, señora, deixar de facelo: canto poder teño de fuxir á miña morte!