(I) A partir de agora quero esforzarme en me ir deste mundo e farei moi ben, porque o deixou a miña señora e non puido aí vivir e foi morar a outro lugar; e por isto eu quero, polo seu amor, deixar este mundo falso, traidor, desamparado, que me fallou.

(II) E non haberá despois quen o sirva como o eu servín, nin por tanto tempo, e ficará desamparado entón, despois que me eu vaia, porque fixo que se fose a miña señora; e, pois xa non hai prez nin valor no mundo, de onde se foi a miña señora, que Deus me confunda se eu vivo nel!

(III) E, cando eu non vexa aquí a miña señora e vexa as outras que están no mundo, o meu corazón non me podería deixar ficar aquí; e, por non vos mentir, quérome ir de aquí, e, logo que me eu for deste mundo, que é o peor –seino ben–, querereime rir del.