(I) O meu amigo, ai amiga, a quen moito proveito buscastes cando me rogastes por el, aínda que vos diga outra vez que vós por el me roguedes, nunca me por el roguedes.

(II) El ha vir, sabédeo ben, dicirvos que está coitado; mais nin sequera é cousa de pensar, aínda que o vexades morrer, que vós por el me roguedes: nunca me por el roguedes.

(III) More meu amigo noutra terra tanto canto quixer, e discuta comigo; mais, aínda que ante vós suplique que vós por el me roguedes, nunca me por el roguedes.