(I) Non quero rogar a Deus pola miña morte nin pola miña vida, porque non me vale de nada; e quen o queira rogar por si o rogue, e déixeme a min pasar deste xeito o meu tempo, porque, mentres eu viva, nunca me poderá ben nin mal facer, nin nada de que eu sinta pesar nin pracer.

(II) E xa El me fixo tanto mal que non sei como me podería recuperar diso, e non sei nin sabe outra persoa nin El sabe unha razón por que me faga máis mal do que xa teño; e, dado que eu xa pasei por todo isto, nunca me poderá ben nin mal facer, nin nada de que eu sinta pesar nin pracer.

(III) E xa nunca El me fará ben nin mal, pois El me provocou pesar con tan gran coita que non me pode dar nunca gozo no meu corazón, pois xa non poderá; e, dado que eu xa pasei por todo isto, nunca me poderá ben nin mal facer, nin nada de que eu sinta pesar nin pracer.