(I) Moito me esforcei en vos ocultar, señora fermosa, o moito que vos amo; mais xa por cousa ningunha non teño poder para evitar que non vos teña que facer saber o moito que vos amo.

(II) Eu querería que fose de forma que puidese ocultar o meu corazón, mais que Deus non me perdoe se eu xa niso podo facer outra cousa que non vos teña que facer saber o moito que vos amo, (III) pois eu comprendín, para a miña desgraza, que vós sodes a máis fermosa de todas cantas (donas) eu vin, miña señora; porén, non podo ao respecto facer outra cousa diferente que non vos teña que facer saber o moito que vos amo.

(IV) Ámovos tanto que sei ben que non podo sobrevivir; porén, eu non podo deixar de o facer (amarvos), mais acontece que non teño poder para que non vos teña que facer saber o moito que vos amo, (1) porque non coñezo hoxe eu quen, por cousa ningunha, o puidese expresar todo; (2) e ocultaríavolo eu, mais non quixo Deus nin o meu corazón.