Outrosí fixo este axeitado cantar de mal dizer a unha dama que era moi nova e moi fermosa e que lle fuxiu ao marido; e a el agradáballe moito iso.

(I) Moito pracer sinto por unha cousa que fixo Dona Marinha: non ama o seu marido e a mociña soubo fuxir. Maldito sexa quen non sirva unha dona fermosa que fuxiu. 
(II) Ela fixo o mellor nese caso, grazas a Deus: saber fuxir ao seu marido, unha mulleriña tan nova. Maldito sexa quen non sirva unha dona fermosa que fuxiu.
(III) Vede cal é o meu gozo: teren guerra entre ambos e moi axiña a miña señora ha vir á nosa terra vivir. Maldito sexa quen non sirva unha dona fermosa que fuxiu.