(I) Miña filla, non me prace que sexades tan fermosa, pois o voso amigo vén falar convosco, e véñovos dicir que non creades nada que vos diga: sabede, (II) filla, que perderedes niso, e pesarame de corazón, e que Deus nunca me perdoe se minto, e dígovos así, que non creades nada que vos diga: sabede, (III) filla, pois perderedes niso, e vede o que vos acontecerá: se eu quixer, non ocorrerá, e aquí mesmo agora vos prohíbo que non creades nada que vos diga: sabede, (1) filla, que perderedes no voso por iso, e máis me pesa a min.