(I) Causei o meu propio dano por pedir un xuíz como o que a raíña, nai do rei, me deu −a min, un cabaleiro seu oficial−, pois de nada me vale ir perante tal xuíz, xa que se vou alí e levo o meu avogado, sempre me di que está de tal xeito atarefado que non me pode ouvir.
(II) Este preito que teño na Xustiza nunca será resolto por tal xuíz, nin me ouvirá aínda que llo manden a raíña ou o rei seu fillo, pois xa me dixo que non me era preciso ir perante el, porque non me podía ouvir mentres estivese tan ocupado como está.
(III) Mais a raíña, cando saiba ben que clase de xuíz ten na súa corte, achará que será razoábel –non teño dúbida diso– pór alí outro xuíz mellor; e así poderei eu obter xustiza, cando se for este xuíz tolleito e me deren calquera outro ouvidor.

Esta cantiga foi feita a un xuíz que non ouvía ben.